استفاده از سطوح مختلف دانه سویای حرارت داده شده بر عملکرد جوجه های گوشتی

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 147

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JASR-1-1_006

تاریخ نمایه سازی: 20 اسفند 1400

چکیده مقاله:

به منظور بررسی عملکرد و صفات لاشه در جوجه خروس های تغذیه شده با جیره های حاوی دانه سویای خام، برشته شده و اتوکلاو شده، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با ۷ جیره غذایی در ۷ تکرار و مجموعا با ۲۴۵ قطعه جوجه خروس سویه راس انجام شد. برای تعیین کیفیت پروتئین کنجاله سویا، دانه سویای خام، سویای عمل آوری شده در اتوکلاو (در دمای ۱۲۱ درجه سانتیگراد و زمان ۲۰ دقیقه) و دانه سویای برشته شده (در دمای ۱۳۰ درجه سانتیگراد و زمان ۱۰ دقیقه) از روش های تعیین حلالیت پروتئین در هیدروکسید پتاسیم و شاخص تفرق پروتئین استفاده شد. در طی هفته اول پرورش، همه جوجه ها از یک جیره غذایی تغذیه شدند و از ابتدای هفته دوم، هر گروه، یکی از جیره های حاوی صفر،۱۰و۲۰ درصد دانه سویا به صورت خام، برشته شده،حرارت دیده در اتوکلاو و کنجاله سویا دریافت کردند.جیره ها بر اساس جداول(۱۹۹۴)NRC و همگی با انرژی و پروتئین خام یکسان تنظیم شدند . بین حلالیت پروتئین و شاخص تفرق پروتئین در دانه سویای برشته شده، اتوکلاو شده و کنجاله سویا اختلاف معنی داری وجود نداشت اما بین حلالیت پروتئین و شاخص تفرق پروتئین در این نمونه ها در مقایسه با دانه سویای خام اختلاف معنی داری مشاهده شد (۰۵/۰ < p). به طوری که حلالیت پروتئین از ۹۸ درصد در دانه سویای خام به ۷۸ درصد در دانه سویای فرآوری شده و کنجاله سویا کاهش یافت و شاخص تفرق پروتئین از ۸۰ درصد در دانه سویای خام به ۵۳ درصد در دانه سویای فرآوری شده و ۵۴ درصد در کنجاله سویا کاهش یافت . افزایش سطح دانه سویای عمل آوری شده در جیره های مصرفی، به طور معنی داری باعث افزایش رشد،کاهش مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی شد (۰۵/۰< p). مصرف جیره حاوی ۲۰ درصد دانه سویای عمل آوری شده نسبت به جیره حاوی ۱۰ درصد دانه سویای عمل آوری شده و جیره شاهد ( جیره حاوی کنجاله سویا ) عملکرد مطلوب تری داشت. مصرف دانه سویای خام نسبت به دانه سویای عمل آوری شده، به طور معنی داری باعث کاهش رشد شد (۰۵/۰ < p). اختلاف معنی داری در درصد چربی حفره شکمی و درصد پانکراس در پرندگان تغذیه شده با تیمارهای حاوی دانه سویای عمل آوری شده و تیمار شاهد وجود نداشت . اما بین این مقادیر با درصد چربی حفره شکمی و درصد وزنی پانکراس در تیمارهای حاوی دانه سویای خام با جیره های حاوی دانه سویای عمل آوری شده و شاهد، اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۵/۰< p).

نویسندگان

حشمت سپهری مقدم

دانشگاه فردوسی

حسن نصیری مقدم

دانشگاه فردوسی

محسن دانش مسگران

دانشگاه فردوسی مشهد