بررسی اثرات تیدیازرون و اسید هیومیک روی عمر پس از برداشت گل آلسترومریا رقم کنیامبه

به منظور بررسی اثرات غلظت های مختلف تیدیازرون (۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰ و ۵۰ مایکرومولار) و اسید هیومیک (۱، ۱۰، ۱۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۰۰۰۰ پی پی ام) روی عمر پس از برداشتی گل های بریده آلسترومریا، دو آزمایش جداگانه در قالب طرح کاملا تصادفی با ۸ تکرار در آزمایشگاه پس از برداشت گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال ۱۳۸۸انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که غلظت های پائین اسید هیومیک روی طول عمر، میزان آب بافت و میزان محلول جذب شده تاثیر مثبت از خود نشان داد ولی وزن تر نسبی و میزان کلروفیل برگ را تحت تاثیر قرار نداد. همچنین نتایج حاصل از هر دو آزمایش نشان داد که غلظت های بالای اسید هیومیک روی تمام صفات مورد مطالعه تاثیر منفی می گذارد به طوریکه طول عمر، وزن ترنسبی، میزان کلروفیل، میزان محلول جذب شده و میزان آب بافت را در غلظت ۱۰۰۰۰ پی پی ام به طور قابل توجهی در مقایسه با سایر تیمارها کاهش داد. غلظت ۱۰۰ پی پی ام اسید هیومیک طول عمر گل را افزایش داد ولی غلظت های بالاتر باعث کاهش طول عمر گل ها شد. تیدیازرون نیز در غلظت ۱۰ ماکرومولار بیشترین طول عمر را به خود اختصاص داد. غلظت های بالاتر این ماده نیز همانند اسید هیومیک تاثیر منفی روی طول عمر گل ها داشت. علاوه بر این، بیشترین میزان محلول جذب شده و میزان کلروفیل مربوط به تیدیازرون در غلظت ۳۰ ماکرومولار بود در حالی که بیشترین وزن تر نسبی در غلظت ۴۰ ماکرومولار بدست آمد۶.