تاثیر روش های مختلف عمل آوری فیزیکی و بیولوژیکی بر ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری شکمبه ای دانه ی ذرت

مطالعه­ای به­منظور تعیین ترکیب شیمیایی و تجزیه­پذیری ماده خشک در قالب طرح کاملا تصادفی با ۶ تیمار شامل: ۱) دانه ذرت بدون عمل­آوری (شاهد)، ۲) دانه­ی ذرت فلیک شده با بخار، ۳) فلیک+مخمر، ۴) دانه­ی ذرت مایکروویو شده، ۵) فلیک+ مایکروویو، ۶) فلیک+مخمر+مایکروویو انجام شد. اندازه­گیری ترکیب شیمیایی نمونه­ها با استفاده از روش استاندارد تجزیه تقریبی انجام شد. تجزیه پذیری شکمبه ای این تیمارها با روش کیسه­های نایلونی با استفاده از سه راس قوچ بالغ دالاق تعیین شد. نتایج این آزمایش نشان داد که فرآیند مایکروویو به تنهایی و یا همراه با سایر روش­های عمل­آوری منجر به افزایش مقادیر ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده­ی خنثی، الیاف نامحلول در شوینده ی اسیدی، کل مواد مغذی قابل هضم، انرژی خالص رشد و انرژی خالص شیردهی شد و بیشترین مقادیر در تیمار ۶ مشاهده شد. مقایسه خصوصیات تجزیه پذیری تفاوت معنی­داری را بین تیمارهای مختلف نشان نداد، هرچند بخش سریع­التجزیه و کند تجزیه در تیمار ۶ تفاوت قابل توجه غیر معنی­داری  نسبت به سایر تیمارها داشت بدین ترتیب که پایین­ترین مقدار بخش سریع­التجزیه و و بالاترین مقدار بخش کند تجزیه در این تیمار مشاهده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که روش­های مختلف عمل­آوری بر ترکیب شیمیایی دانه ذرت موثر هستند؛ هر چند بر فراسنجه­های تجزیه­پذیری تاثیر معنی­داری نداشتند و ترکیب روش­های عمل­آوری فلیک+مخمر+مایکروویو می­تواند در بهبود ارزش تغذیه­ای دانه ذرت موثرتر از روش­های دیگر باشد.