برآورد و مقایسه احتیاجات ترئونین قابل هضم در دوره رشد جوجه های گوشتی

دو آزمایش همزمان به منظور تعیین احتیاجات ترئونین بر اساس قابلیت هضم استاندارد شده در دو سویه تجاری راس ۳۰۸ و کاب ۵۰۰ از سن ۱۵ تا ۲۸ روزگی انجام پذیرفت. جیره پایه حاوی گندم، تریتیکاله و کنجاله گلوتن ذرت برای مقادیر کافی همه مواد مغذی به جز ترئونین براساس توصیه های Quick Chick (۲۰۰۶) تنظیم گردید. سطوح افزایشی مکمل ترئونین به جیره پایه افزوده شد تا شش تیمار آزمایشی در دامنه ۴۶/۰ تا ۸۱/۰ درصد ترئونین قابل هضم تامین گردد. جوجه ها بصورت تصادفی در ۴۸ پن آزمایشی (۴ تکرار و در هر تکرار ۱۲ پرنده) در قالب طرح کاملا تصادفی قرار گرفتند و هر واحد آزمایشی یکی از شش سطح اسید آمینه را از ۱۵ تا ۲۸ روزگی دریافت نمود. افزایش وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی، میزان مصرف ترئونین قابل هضم در طی دوره آزمایشی اندازه گیری شدند. این صفات عملکردی به سطوح افزایشی ترئونین بصورت غیرخطی پاسخ دادند و اثر متقابل میان ترئونین و سویه به جز برای افزایش وزن بدن برای سایر فراسنجه های عملکردی معنی دار بود. سویه تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی نداشت و هر دو سویه با راندمان یکسانی از خوراک مصرفی برای رشد استفاده نمودند. میزان احتیاجات ترئونین قابل هضم با استفاده از مدل های خطوط شکسته خطی و خطوط شکسته درجه دو برآورد شدند. در سویه راس ۳۰۸ میزان احتیاجات ترئونین قابل هضم با استفاده از مدل خطوط شکسته خطی برای افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به ترتیب ۶۹/۰ و ۷۶/۰ درصد برآورد گردید. با برازش مدل خطوط شکسته درجه دو روی داده های افزایش وزن بدن میزان احتیاجات ترئونین ۷۹/۰ درصد جیره بر اساس قابلیت هضم استاندارد شده برآورد شد. در سویه کاب ۵۰۰، با استفاده از مدل خطوط شکسته خطی میزان احتیاجات ترئونین برای افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به ترتیب ۶۹/۰ و ۷۱/۰ درصد برآورد گردید. با برازش مدل خطوط شکسته درجه دو میزان احتیاجات مذکور به ترتیب ۷۹/۰ و ۸۱/۰ درصد جیره برآورد شد. با توجه به مدل و پاسخ رشد مورد استفاده برای برآورد احتیاجات، تفاوت چشمگیری در احتیاجات ترئونین دو سویه تجاری مشاهده نمی شود و در دوره رشد دو سویه احتیاجات تقریبا یکسانی دارند.