بررسی رابطه بین وجود ژن آلکان هیدروکسیلاز و تجزیه ترکیبات آلیفاتیک

سابقه و هدف: آلودگی هیدروکربنی امروزه یکی از مهمترین معضلات زیست محیطی می باشد. هیدروکربن های نفتی یک مخلوط پیچیده هستند و به چهار گروه مختلف تقسیم می شوند: ترکیبات اشباع، آروماتیکها، رزینها و آسفالتنها. از بخشهای مختلف نفت خام آلکانهای با زنجیره حد واسط (C۱۰-C۲۰) سو بستراهای ترجیحی می باشند که تمایل به تجزیه خیلی سریع دارند در حالیکه ترکیبات با زنجیره کوتاه بسیار سمی بوده و آلکان های با زنجیره طولانی (C۲۰-C۴۰) بدلیل حلالیت ناچیز در آب دسترسی زیستی آنها کاهش یافته و مقاوم به تجزیه می باشند. در این تحقیق جهت جداسازی باکتری های تجزیه کننده ترکیبات هیدروکربنی آلکانی نمونه برداری از پساب انبار نفت تهران ، سمنان ،کرمان و خاک آلوده به هیدروکربن صورت گرفت.  مواد و روش ها: با استفاده از روش های غنی سازی در محیط بوشنل هاس همراه با هگزادکان به عنوان منبع کربن باکتری های تجزیه کننده جداسازی شدند. و ژن آلکان هیدروکسیلاز با طراحی پرایمر های اختصاصی این ژن در بین سویه ها تجزیه کننده به وسیله PCR بررسی شد. یافته ها:در این تحقیق ۱۵ سویه باکتریایی تجزیه کننده ترکیبات آلیفاتیک جداسازی شد به جز یک سویه باکتریایی P۲ هیچگونه رشدی روی ترکیبات آلیفاتیک (هگزادکان بعنوان تنها منبع کربن) ندارد و این به معنای عدم تجزیه این هیدروکربن توسط این باکتری می باشد وسایر سویه ها قادر به رشد بر روی هگزادکان بوده اند که با انجام PCR وجود ژن آلکان هیدروکسیلاز مورد تایید قرار گرفت.نتیجه گیری: این آزمایش نشان می دهد باکتری های که توانایی تجزیه آلکان ها را دارند بایستی واجد این ژن آلکان هیدروکسیلاز نیز باشند به طوریکه فقدان آن با عدم تجزیه برابر است.