بررسی ارتباط بین سبک زندگی با شیوع اضافه وزن و چاقی ( شاخص توده بدن) در دانش آموزان دختر ۱۲-۱۰ سال

در حال حاضر به دلیل تغییر در شیوه زندگی ، مدرنیزه شدن و توسعه شهرنشینی ، گذر تغذیه ای رخ داده است . مصرف غذاهای چرب و پرکربوهیدرات و در کنار آن کم تحرکی باعث شیوع چاقی به عنوان یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی عمومی درکشورهای توسعه یافته و در حال توسعه شده است .میزان شیوع چاقی در کودکان نیز نسبت به سال های گذشته افزایش یافته ، به طوری که طی اطلاعات چند دهه اخیر شیوع چاقی و اضافه وزن در کودکان به بیش از دو برابر رسیده است .عوامل مختلفی از جمله کم تحرکی ، خوردن بیش از حد غذاهای آماده و پرچرب و تماشای طولانی مدت تلویزیون از دلایل عمده ی ابتلای کودکان به چاقی محسوب می شود.جلوگیری از چاقی و اضافه وزن به کاهش بیماریهای مزمن ، بهبود کیفیت زندگی و کاهش هزینه ها ی مرتبط با مراقبت ها ی سلامتی منجر می شود. در همین راستا، داشتن برنامه منظم ورزشی و آمادگی جسمانی کافی نقش بسیار مهم و موثری را ایفا می کند. از دیگر عامل موثر در پیشگیری از چاقی و کاهش اضافه وزن و چاقی ، شیوه زندگی است . شیوه زندگی الگویی است که فرد در طول زندگی انتخاب کرده و پایه آن در خانواده پیریزی می شود که در واقع ، از فرهنگ ، نژاد، مذهب ، وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، اعتقادات و باورها تاثیر می گیرد. همچنین ترکیبی از الگوهای رفتاری و عادات فردی در سرتاسر زندگی ) فعالیت بدنی ، تغذیه ، اعتیاد به الکل و دخانیات و.. است که در پی فرآیند اجتماعی شدن به دست آمده است .قنبری و همکاران (۱۳۹۲) در یافتند که نمایه ی توده ی بدن دانش آموزان با سن و میزان تحصیلات والدین ارتباط منفی معنی داری و با میزان ساعت های تماشای تلویزیون، مصرف غذاهای آماده، ساعت های پرداختن به ورزش و میزان پیاده روی در طول هفته ارتباط مثبت داشت ، اما این ارتباط از لحاظ آماری معنی دار نبود.از آنجا که شناخت و درمان به موقع چاقی از عوارض آن جلوگیری می نماید، هم چنین با توجه به این که درمان چاقی در کودکان امکان پذیر و سبب کاهش عوارض آن در سنین بالاتر می گردد، به نظر می رسد شناسایی چاقی و اضافه وزن در دوران کودکی از اهمیت و ضرورت خاصی برخوردار باشد.بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی رابطه سبک زندگی و شاخص توده بدن در دانش آموزان دختر ۱۲-۱۰ سال بود.