اثربخشی درمان مبتنی بر یکپارچگی حسی بر حافظه شنیداری و حساسیت شنیداری دانش آموزان با اختلال خواندن

زمینه و هدف: اختلال خواندن یکی از انواع اختلالات یادگیری ویژه است که به مشکلات تحصیلی و رفتاری در دانش ­آموزان منجر می­شود و در مدارس میزان شیوع بسیار بالایی دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر یکپارچگی حسی در حافظه شنیداری و حساسیت شنیداری دانش ­آموزان با اختلال خواندن انجام شد. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی، و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات نیمه­ آزمایشی با طرح پیش ­آزمون، پس ­آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کودکان پسر ۷ تا ۱۲ سال دارای اختلال خواندن بود که به مراکز روان­شناسی و مشاوره و کلینیک ­های روان ­پزشکی تهران در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ مراجعه کردند. از جامعه آماری مورد نظر تعداد ۳۰ دانش­آموز به روش نمونه ­گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند. در طی فرایند مداخله گروه آزمایش برنامه درمان مبتنی بر یکپارچگی حسی را به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ­ای دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ­ها در این پژوهش شامل خرده­آزمون سنجش حافظه شنیداری برنامه رایانه ­ای حافظه کاری ان­بک و نسخه تجدیدنظرشده آزمون حساسیت شنیداری را تکمیل کردند. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس یک­ راهه اندازه­گیری مکرر با نرم افزار spss۲۶ انجام شد. یافته ­ها: نتایج نشان دادند که برنامه درمان مبتنی بر یکپارچگی حسی بر حافظه شنیداری و حساسیت شنیداری در گروه آزمایش اثربخش است؛ همچنین اثربخشی این برنامه در مرحله پیگیری یک ماهه نیز پایدار مانده است (۰/۰۰۱p<). نتیجه ­گیری: بر اساس یافته ­های به­ دست­ آمده در این مطالعه می­ توان نتیجه گرفت که برنامه یکپارچگی حسی با تاکید بر حافظه شنیداری و حساسیت شنیداری در درمان اختلال خواندن موثر است و در نتیجه می­ تواند به عنوان یکی از محورهای مداخله­ ای دانش ­آموزان با این اختلال مورد توجه قرار گیرد.