درمان، روند و پیامدهای سکته حاد قلبی و مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI)

بیماری عروق کرونر همچنان یک مشکل عمده بهداشت عمومی در ایالات متحده است. همانطور که بسیاری از آمریکایی ها در هر سال یک انفارکتوس یا سکته حاد میوکارد (MI) و/یا مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI) را تجربه می کنند. با توجه به خطرات مرتبط با مرگ و میر و عوارض، MI حاد (سکته حاد میوکارد) کانون اصلی درمان های قلبی عروقی است. علاوه بر این، نرخ مرگ و میر ۳۰ روزه و بستری مجدد برای MI حاد در تلاش برای ارتقای مراقبت بهینه به طور عمومی گزارش شده است و جنبه های ارائه مراقبت MI کانون ابتکارات کیفیت محلی، منطقه ای و ملی است. PCI همچنان یک درمان مرکزی برای بیماران مبتلا به بیماری دارای علائم عروق کرونر، به ویژه در میان بیماران مبتلا به MI حاد است، و در دهه گذشته با مسائلی مانند خطرات و مزایای استنت های دارویی ((drug-eluting stent)DES) و درمان های ضد ترومبوتیک کمکی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. با این حال، داده های معدودی وجود دارد که الگوهای اخیر، مراقبت و روند نتایج را برای بیماران مبتلا به MI حاد و/یا کسانی که تحت PCI قرار می دهند، توصیف کند. این از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا روند به روز رسانی دستورالعمل های عمل بالینی و معیارهای کیفیت برای MI و PCI حاد تسریع شده است. هدف این گزارش ارزیابی عملکرد بالینی معاصر، و همچنین روندهای اخیر در درمان ها و پیامدها، در میان بیماران MI حاد و PCI بود. نتایج به طور کلی با توجه به فرآیندهای کلیدی در مراقبت از بیماران MI حاد و PCI و ترجمه شواهد به عمل دلگرم کننده است، اما همچنین زمینه های نیاز به بهبود کیفیت، فرصت هایی برای بهبود نتایج بیمار و اهداف تحقیقات اضافی را برجسته می کند. نتایج این گزارش در حالی که معیاری برای ارزیابی آینده فرآیندهای مراقبت و نتایج مرتبط با روش های MI حاد و PCI ارائه می کند، چندین تغییر زمانی منحصر به فرد در مراقبت را در میان بیماران تحت PCI نشان می دهد.