ارزیابی تنوع و انتخاب ژنوتیپ جو (.Hordeum vulgare L) متحمل به تنش کم آبی با استفاده از ویژگی های مورفولوژیک و بیوشیمیایی

یکی از مهمترین عوامل محدود کننده عملکرد گیاهان زراعی از جمله جو، دسترسی به آب در زمان های حساس رشد گیاهمی باشد. در پژوهش حاضر، تحمل به تنش کم آبی در ۱۸ ژنوتیپ جو بومی ایران با استفاده از صفات مورفولاوژیکی (وزنهزاردانه، تعداد پنجه، طول سنبله، ارتفاع گیاه، تعداد دانه در سنبله، عملکرد زیستی و عملکرد دانه در مترمربع) و بیوشیمیایی(فعالیت کمی آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز) مورد ارزیابی قرار گرفتند. ژنوتیپ ۱، در صفات وزن هزار دانه (۴۳ گرم) وارتفاع گیاه (۹۳ سانتیمتر) و ژنوتیپ ۹ از نظر تعداد پنجه (۵/۵) حداکثر میانگین صفات را داشتند، حداکثر فعالیت آنزیم هایپراکسیداز (۰/۲۲ میکرومول بر گرم)) متعلق به ژنوتیپ ۱۰ و حداکثر فعالیت آنزیم کاتالاز در شرایط تنش (۰/۹۰ میکرومول بر گرم) متعلق به ژنوتیپ ۱ بود. در شرایط تنش، ژنوتیپ ۱۰ بیشترین عملکرد دانه (۲/۰۶۶ تن در هکتار) را داشت. لذا بنظرمی رسد ژنوتیپ ۱۰ به لحاظ تولید عملکرد دانه و ژنوتیپ ۱ به لحاظ اجزای عملکرد و عملکرد زیستی بالا کاندیداهای خوبیبرای گزینش ژنوتیپ متحمل به تنش کم آبی باشند. می توان از ژنوتیپ های متحمل و حساس شناسایی شده در این پژوهشبه منظور تولید گیاهان دورگ متحمل به کم آبی و دارای عملکرد بالا بهره برد.