جرم انگاری های ناظر بر نرم افزار های مجرمانه در حقوق ایران

امروزه با توجه به وجود بیماری ویروس کرونا و انتشار جهانی آن و گسترش بیش از پیش ارتباطات مجازی از یک طرف و وجود تنش های داخلی و بین المللی در خصوص طرح های مختلفی از جمله طرح فاصله گذاری اجتماعی از طرف دیگر، می توان اهمیت و کار آمدی نرم افزار را از سوی موافقان و مخالفان عرصه ی تکنولوژی دریافت. به واسطه وجود اینترنت و نرم افزار است که می توان در فضای مجازی با همنوعان خود ارتباط برقرار کرد اگرچه در لابه لای این امر شاهد یکسری تخلفات و جرم ها از سوی افراد مجرم در همین فضای اینترنت به واسطه ی انواع نرم افزارها هستیم. جرم انگاری در خصوص استفاده از نرم افزارها، کاری بسیار پیچیده می باشد و فناوری، بسیار سریع تر از قانون گذاری پیش می رود. با بررسی موضوع فوق در نظام حقوقی ایران، نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد؛ محدودیت ها و ممنوعیت های اعمال شده گاها قابل دفاع بوده و باعث تضمین امنیت و آسایش جامعه مدنی به شمار می رود و گاه نیز دلیل قانع کننده ای برای اعمال اینگونه محدودیت ها وجود نداشته و اقدامات وضعی که مقنن، برای پیشگیری ازجرایم رایانه ای انجام داده است، قانون گذاری هایی است که پس از انقلاب اسلامی تدوین شده است. بنابراین فقدان قانون کارآمد از یک سوء، تکنولوژی و فناوری های دائم در حال تغییر و پیشرفت از سوی دیگر، مقنن را تا به این لحظه ناتوان در این عرصه نشان داده است.