تاملی بر لقب «حکیم» در شعر فارسی (با تکیه بر شاعران مداح و هجو سرا)

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 211

فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HLIT-14-1_010

تاریخ نمایه سازی: 24 اسفند 1400

چکیده مقاله:

واژه حکمت در متون فلسفی و ادبی معانی مختلفی دارد و لقب حکیم نیز در ادبیات، به افراد مختلف حتی به شاعران مداح و هجوسرا اختصاص یافته است در حالی که این لقب در ظاهر با فضای شعری این شاعران تناسب ندارد. در پژوهش حاضر با روش تحلیلی-توصیفی و با تکیه بر داده های تاریخی، فلسفی و کلامی تلاش شده است تا علل انتساب لقب حکیم به شاعران ادب فارسی واکاوی شود، در همین معنی، مشاهده می شود که دوره تاریخی، سبک شعری، مناسبات درباری و میزان دانش و محتوای اشعار شاعران در انتساب لقب حکیم به آن ها حائز اهمیت بوده است. در مقاله حاضر ارتباط لقب حکیم با پند و اندرزسرایی، وقوف شاعر بر علوم متداول روزگار خود، اعتقاد عوام درباره تبحر در شاعری و همچنین علت حکیم نامیدن شاعران مداح و هجوسرا که متاثر از مباحث فلسفی و کلامی است، تحلیل شده است. در واقع، حکیم نامیده شدن شاعران مداح و هجوسرا با مبحث هجو و مدح در فلسفه ارتباط دارد. هجو و مدح در فلسفه، ذیل منافرات که شاخه ای از سیاست مدن (حکمت عملی) است قرار می گیرد، اما در ادبیات وارد دنیای شعر شده است. در علم کلام نیز مبحث حکیمان مداح و هجوسرا بر پایه اعتقادات مربوط به اباحه و حرمت شعر، تفسیر آیه «اولی الامر» و انتساب حدیث «ان من الشعر لحکمه» به پیامبر شکل گرفته که باعث شده هجو و مدح نوعی حکمت تلقی شود و شاعران مداح و هجوسرا حکیم نامیده شوند.

نویسندگان

مرضیه اسماعیل زاده مبارکه

گروه زبان و ادبیات فارسی/ دانشگاه اصفهان/ اصفهان/ ایران

محسن محمدی فشارکی

گروه زبان و ادبیات فارسی/ دانشگاه اصفهان

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • قرآن کریم.. ...
  • ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی (۱۴۰۸). فتح الباری بشرح ...
  • ابن سینا، حسین بن عبد الله (بی تا). اقسام العلوم ...
  • ابوحیان توحیدی، علی بن محمد،(۱۴۲۴). الامتاع و الموانسه، ج ۳، ...
  • اخوان الصفا، (۱۴۱۲). الرساله الحادیه عشره من العلوم الناموسیه و ...
  • اوحدی بلیانی، تقی الدین محمد، (۱۳۸۹) عرفات العاشقین و عرصات ...
  • بدوی، عبدالرحمن . (۱۹۸۰) مقدمه کتاب فی النفس(ارسطو) (فی النفس ...
  • ترمذی، محمد بن عیسی. (۱۳۷۳). سنن الترمذی. ج ۴، لبنان، ...
  • جناتی، محمدابراهیم.(۱۳۷۰). منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی. تهران: کیهان. ...
  • جرجانی، علی بن محمد، (۱۳۷۰). التعریفات. تهران: ناصر خسرو.. ...
  • جهامی، جیرار،(۲۰۰۶م) الموسوعه الجامعه لمصطلحات الفکر العربی و الاسلامی، ج ...
  • حسینی، مالک (۱۳۸۹). ویتگنشتاین و حکمت. تهران: هرمس.. ...
  • حمیدیان، سعید (۱۳۷۳). آرمانشهر زیبایی (گفته هایی در شیوه بیان ...
  • خاقانی، بدیل بن علی (۱۳۸۷). دیوان خاقانی. ج۲. تصحیح میرجلال ...
  • خالقی مطلق، جلال (۱۳۹۵). مدخل نظامی در دانشنامه زبان و ...
  • دارایی، بهین (۱۳۷۱). مقدمه تاریخ الحکماء قفطی از علی بن ...
  • دولتشاه، دولتشاه بن بختیشاه (۱۳۸۲). تذکره الشعرا. تصحیح ادوارد براون. ...
  • رشید الدین فضل الله،(۱۳۷۱). اسئله و اجوبه رشیدی، به کوشش ...
  • زرقانی، سیدمهدی (۱۳۹۱). بوطیقای کلاسیک (بررسی تحلیلی-انتقادی نظریه شعر در ...
  • زرین کوب، عبدالحسین. (۱۳۸۶). پیر گنجه در جستجوی ناکجا آباد: ...
  • سجادی، جعفر، (۱۳۷۵). فرهنگ علوم فلسفی و کلامی. تهران: امیر ...
  • شهرزوری، محمد بن محمود، (۲۰۰۷). تاریخ الحکماء قبل ظهور الاسلام ...
  • شمس الدین آملی، محمد بن محمود (۱۳۳۶) نفائس الفنون فی ...
  • صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، (۱۳۶۶) تفسیر القرآن الکریم، ج ...
  • .............................................................، (۱۳۶۶) شرح اصول الکافی، ج ۱ ، تهران: وزارت ...
  • .............................................................(۱۳۷۱). عرفان و عارف نمایان (کسر اصنام الجاهلیه)، ترجمه محسن ...
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۷). تعلیقات بر بحارالانوار(مجموعه رسایل طباطبایی).ج۳. قم: بوستان ...
  • طبری، محمد بن جریر (۱۴۱۲ ق). جامع البیان فی تفسیر ...
  • عبدالجلیل قزوینی، عبدالجلیل بن ابی الحسین، (۱۳۵۸) نقض معروف به ...
  • عسکری، حسن بن عبدالله، (۱۴۱۸). الفروق فی الغه. لبنان، بیروت: ...
  • عوفی، محمد (۱۳۲۴). لباب الالباب.تصحیح ادوارد برون. لیدن: مطبعه بریل.. ...
  • غزالی، محمد بن محمد. (بی تا). احیاء علوم الدین. تصحیح ...
  • فارابی، محمد بن محمد، (۱۹۹۵). آراء اهل المدینه الفاضله، لبنان، ...
  • ..................................... (۱۳۸۴). التنبیه علی سبیل السعاده (سعادت از نگاه فارابی)، ...
  • ..................................... (۱۹۹۶ م) کتاب السیاسه المدنیه، لبنان، بیروت: دار و ...
  • فرخی، علی بن جولوغ (۱۳۳۵). دیوان حکیم فرخی سیستانی، تصحیح ...
  • فروزانفر، بدیع الزمان (۱۳۸۷). سخن و سخنوران. تهران: زوار.. ...
  • قرشی، سیدعلی اکبر (۱۳۵۲). قاموس قرآن. تهران. دارالکتب الاسلامیه.. ...
  • قریب، محسن (۱۳۸۷). «نگاهی به نقش منفی حکیم در سنت ...
  • قفطی، علی بن یوسف (۱۳۷۱) تاریخ الحکماء قفطی، تصحیح بهین ...
  • مسعودی، علی بن حسین (۱۴۰۹). مروج الذهب و معادن الجوهر. ...
  • مصاحب، غلامحسین (۱۳۴۵). دایره المعارف فارسی. ج۱، تهران: فرانکلین.. ...
  • ملک شاهی، حسن، (۱۳۹۲). ترجمه اشارات و تنبیهات، ج ۱، ...
  • معلمی، حسن، تاریخ فلسفه اسلامی، (۱۳۸۵). قم: مرکز جهانی علوم ...
  • ناصرخسرو، (۱۳۶۳). جامع الحکمتین. تصحیح هانری کربن و محمد معین. ...
  • ...................(۱۳۸۴). دیوان اشعار ناصرخسرو. تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق. ...
  • نصرآبادی اصفهانی، میرزا محمد طاهر،(۱۳۱۷). تذکره نصرآبادی، تهران: ارمغان.. ...
  • نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد،(۱۳۵۶). اخلاق ناصری، تصحیح مجتبی مینوی ...
  • .......................................................، (۱۳۲۶) اساس الاقتباس، تصحیح مدرس رضوی. تهران: دانشگاه تهران.. ...
  • نوایی، امیر علیشیر (۱۳۶۳) تذکره مجالس النفائس، بسعی علی اصغر ...
  • نیکخواه، مظاهر (۱۳۸۵). «بررسی نظر سیارات در شعر نظامی گنجوی(قران، ...
  • هاشم پور سبحانی، توفیق (۱۳۸۸). تاریخ ادبیات ایران. تهران: زوار.. ...
  • هدایت، رضاقلیخان (۱۳۸۱) مجمع الفصحا، به کوشش مظاهر مصفا، ج ...
  • Levin, Susan. (۲۰۰۰). The Ancient Quarrel Between Philosophy and Poetry ...
  • Rutherford, Richard. (۲۰۰۵). Classical Literature: A Concise History. U.S.A: Wiley-Blackwell ...
  • نمایش کامل مراجع