تبیین پذیرش خود بر اساس تصویر بدنی، نقش جنسیتی و میانجیگری چشم انداز زمان در زنان یائسه

مقدمه: یائسگی بر سلامت روانی، جسمانی، عاطفی، روابط خانوادگی و اجتماعی تاثیر دارد. براین اساس، بررسی مسائل یائسگی در زنان و سلامت آنها ضروری است. هدف این پژوهش تببین پذیرش خود در زنان یائسه بر اساس تصویر بدنی، نقش جنسیتی با میانجیگری چشم انداز زمان است.روش: روش پژوهش همبستگی با رویکرد مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش، زنان یائسه ۶۰-۴۵ ساله شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود که گروه نمونه، با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۵۵ زن در این پژوهش مشارکت کردند و با پرسشنامه­های پذیرش بی قید و شرط خود چمبرلین و هاگا (۲۰۰۱)، چندبعدی خود- بدن کش و میکولکا (۱۹۹۰)، نقش جنسیتی بم (۱۹۷۴) و چشم انداز زمان زیمباردو و بوید (۱۹۹۹) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss و Lisrel استفاده شد.یافته­ ها: بر اساس نتایج مدل، پذیرش خود در زنان یائسه بر اساس تصویر بدنی، نقش جنسیتی با میانجیگری چشم انداز زمان، از برازش مناسبی برخوردار بود.  نتایج تحلیل مسیر نشان داد که اثر مستقیم چشم انداز زمان بر روی پذیرش خود معنادار است (۶۹/۲=t، ۴۳/۰=β) و تصویر بدنی (۵۷/۲=t، ۳۹/۰=β) و نقش جنسیتی (۵۷/۲=t، ۲۶/۰=β) به صورت غیر مستقیم به واسطه چشم انداز زمان بر روی پذیرش خود تاثیر گذار است. همچنین نتایج به دست آمده نشان داد متغیرها درون مدل ۲۳ درصد از واریانس پذیرش خود و ۴۶ درصد از واریانس چشم انداز زمان را پیش بینی می­کنند.نتیجه­ گیری: تصویر بدنی در مقایسه با نقش جنسیتی، با میانجی گری چشم انداز زمان، آن هم از طریق مولفه های «گذشته مثبت»، «آینده نگر» و «حال خوشگذران»، پیش بین بهتری برای پذیرش غیرمشروط خود در زنان یائسه بود.