سیاست گذاری اقتصادی بخش فرهنگ؛ بررسی اثر سیاست تنظیمی کپی رایت بر درآمد نویسندگان ادبی در ایران

قدیمی ترین سیاست تنظیمی بخش فرهنگ، قانون حمایت از مولفین، مصنفین و هنرمندان (کپی رایت) است که بیش از ۵۰ سال از تدوین و اجرای آن در کشور می گذرد. لیکن تبعات اقتصادی این سیاست به ندرت بررسی شده است. چارچوب مفهومی این بررسی بر اساس پژوهش های کلیدی اقتصاد کپی رایت درباره اعطای حقوق انحصاری کپی رایت به مثابه مشوق های اقتصادی شکل گرفته است. روش پژوهش کمی و به شیوه پیمایش بوده است. رگرسیون خطی چندگانه و همبستگی ناپارامتریک تکینک های تحلیل داده ها بوده که با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۳ انجام شده است.یافته های این مطالعه نشان می دهد درآمد ناشی از کپی رایت در میان نویسندگان ایرانی حداکثر ۴% از میانگین درآمد خلاق آن ها را تشکیل می دهد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه، متغیر «تخلف در قرارداد» اثر مستقیم و منفی بر درآمد کپی رایتی نویسندگان دارد. مدل به دست آمده نشان می دهد چنان چه تخلف در قرارداد یک سطح کم تر شود، درآمد کپی رایتی آن ها حدود ۱۲۴% افزایش می یابد. متغیر «تعداد کتاب های ترجمه شده نویسنده به زبان دیگر» اثر مستقیم و مثبت بر درآمد ناشی از کپی رایت دارد و به ازای داشتن یک کتاب ترجمه شده به زبان دیگر، ۱۷۵%به درآمد کپی رایتی نویسندگان افزوده می شود. در نهایت می توان گفت: روابط میان متغیرها و جهت اثرگذاری در راستای هدف سیاست گذار بوده، اما این تاثیر بسیار اندک بوده است.