تجزیه پذیری شکمبه ای مواد مغذی گیاهان شورزی سلمکی ساقه سفید، سیاه شور و اشنان به صورت انفرادی یا مخلوط در شترهای یک کوهانه
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 179
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JASR-10-3_008
تاریخ نمایه سازی: 25 اسفند 1400
چکیده مقاله:
در این مطالعه ارزش تغذیه ای (ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری) سه گونه گیاهی شورزی تحت چرای شترهای یک کوهانه به نام های سلمکی ساقه سفید، سیاه شور و اشنان به صورت انفرادی یا با جایگزینی صفر، ۵/۳۳، ۵/۶۶ و ۱۰۰ درصد به جای همدیگر در قالب ۹ تیمار آزمایشی با طرح آزمایشی کاملا تصادفی به روش کیسه های نایلونی مورد بررسی قرار گرفت. از دو نفر شتر ماده چهار ساله تک کوهانه دارای فیستولای شکمبه ای تغذیه شده با کاه گندم، سلمکی ساقه سفید و علوفه یونجه استفاده شد. سلمکی بالاترین همی سلولز، NDF و ماده آلی را بین سه گیاه شورزی داشت. بالاترین غلظت تانن و اگزالات و اسیدهای آلی مربوط به اشنان بود. گیاهان سلمکی ساقه سفید پایین ترین و اشنان بالاترین درصد تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر ماده خشک را داشتند (۰۵/۰>P). تجزیه پذیری ماده آلی تیمار حاوی اشنان و سیاه شور به طور معنی داری بالاتر از تیمارهای حاوی سلمکی ساقه سفید بودند (۰۵/۰>P). تیمارحاوی ۵/۶۶ درصد اشنان+ ۵/۳۳ درصد سیاه شور (تیمار ۷) بالاترین و سلمکی ساقه سفید (تیمار ۲) پایین ترین درصد تجزیه پذیری NDF را در بین تیمارهای آزمایشی داشتند (۰۵/۰>P). تیمار حاوی ۵/۶۶ درصد اشنان+۵/۳۳ درصد سلمکی ساقه سفید (تیمار ۱)، بالاترین تجزیه پذیری پروتئین خام و سلمکی ساقه سفید پایین ترین درصد را داشت. نتایج نشان داد که در ساعات اولیه انکوباسیون، سرعت تجزیه پروتئین بیشتر از سرعت تجزیه ماده خشک، ماده آلی و NDF تیمارهای آزمایشی بود. لذا، طبق نتایج مربوط به تجزیه ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام، بهترین مخلوط گیاهی برای تغذیه بهتر شترهای چراگر تیمار های فاقد سلمکی (تیمار های ۵، ۷ و ۸) می باشد؛ اما طبق داده های ترکیب شیمیایی و تجزیه پروتئین تیمار های حاوی سلمکی بهترین مخلوط هستند (تیمار های ۱، ۳، ۴ و ۶ به جز ۲). بنابراین، به نظر می رسد یکی از راه کارها برای بهبود هضم پذیری گیاهان شورزی در شترها مخلوط کردن این گیاهان با یکدیگر است که طبق نتایج آزمایش حاضر به نظر می رسد بهترین تیمار برای تغذیه شترها شامل مخلوطی از سلمکی ساقه سفید با سیاه شور یا اشنان باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اکبر ابرغانی
دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
مرتضی چاجی
دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
هرمز منصوری
موسسه تحقیقات علوم دامی کشور
مرتضی مموئی
کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
خلیل میرزاده
دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
هدایت الله روشنفکر
موسسه تحقیقات علوم دامی کشور
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :