مقایسه جمعیت و مورفولوژی پروتوزوآی شکمبه گاو هلشتاین و گاومیش خوزستان تحت شرایط تغذیه ای مشابه

هدف از انجام این آزمایش مقایسه جمعیت و ریخت شناسی پروتوزوآی موجود در شکمبه جوانه هلشتاین و گاومیش خوزستان تغذیه شده با جیره یکسان بود. مایع شکمبه از گاو و گاومیش هایی (۱۲ راس) که با جیره مشابه با نسبت تقریبی ۳۰ به ۷۰ کنسانتره به علوفه تغذیه شده بودند، گرفته شد. نمونه های گرفته شده توسط فرمالدئید ۵/۱۸ درصد ثابت شدند، و کل مژکداران شمرده شده و جنس و گونه آنها تعیین شد. نتایج آزمایش نشان داد که تراکم کل پروتوزوآهای شکمبه گاومیش خوزستان بیشتر از گاو هلشتاین بود (به ترتیب ۱۰۴×۸/۳۶ و ۱۰۴×۸/۲۱ در هر میلی لیتر مایع شکمبه). جنس های دیپلودینیوم، انتودینیوم، اپیدینیوم، افریوسکولکس و هولوتریش های شکمبه گاو و گاومیش به ترتیب ۶۳/۳۷ ، ۷۷/۴۸، ۰، ۷۵/۳، ۸۳/۹ و ۴۷/۴۴، ۳۵/۴۲، ۳۱/۵، ۶۸/۰، ۱۸/۷ درصد (از کل پروتوزوا) بودند. هیچ کدام از گونه های جنس اپیدینیوم (اپیدینیوم کوداتوم و اپیدینیوم ایکوداتوم) و گونه دیپلودینیوم کریستاگالی در شکمبه گاو وجود نداشت ولی در شکمبه گاومیش خوزستان مشاهده شدند. همچنین مشخص شد که پروتوزوآی افریوسکولکس پورکینی در شکمبه گاو و گاومیش وجود داشت، ولی تعداد آن در شکمبه گاو بیشتر از شکمبه گاومیش بود. بنابراین به نظر می رسد تحت شرایط جیره یکسان، اختلاف معنی داری در تعداد و جنس پروتوزوآ بین گاو هلشتاین و گاومیش خوزستان وجود دارد.