بررسی اثرات رژیم کتوژنیک بر کاهش وزن بیماران دیابت نوع ۲

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 170

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED07_104

تاریخ نمایه سازی: 14 فروردین 1401

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: دیابت نوع ۲ (T۲DM) در جهان مدرن به میزان اپیدمی رسیده است (۱) مدیریت موثر دیابت نیاز به کنترل وزن مناسب دارد. هدف این مطالعه بررسی مناسب بودن رژیم کتوژنیک کم کربوهیدرات پرچربی در بیماران چاق و بیماران دیابتی می باشد. (۲)روش جست و جو :این مطالعه از نوع مروری است که طی ان تعداد زیادی از مقالات مرتبط ار پایگاه های google scholarوpubmedو علم نت با کلید واژه های رژیمکتوژنیک، دیابت نوع ۲، مداخله تغذیه ای وکربوهیدرات و معادل انکلیسی انها ketogenic diet, type۲ diabetes ,nutrition intervention, carbohydrate از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۰ مورد برسی قرار گرفتند.۲۱ مقاله مورد بررسی قرار گرفت که از بین انها ۱۰ مقاله در این مطالعه مورد استفاده قرارگرفت.یافته ها: کاهش میزان دریافت کربوهیدرات به میزان مشخصی ، معمولا زیر ۵۰ گرم در روز، منجر به افزایش کتوژنز به منظور تامین سوخت برای بدن می شود. علت اصلی T۲DM هیپرانسولینمی و مقاومت به انسولین است و رژیم کتوژنیک به طور قابل توجهی پاسخ گلیسمی ناشی از کربوهیدرات رژیم غذایی را کاهش می دهد و همچنین مقاومت به انسولین را بهبود می بخشد. (۱) علی رغم شواهدی که نشان می دهد کاهش مصرف کربوهیدرات ها وزن بدن را کاهش می دهد و در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ کنترل گلوکز را بهبود می بخشد ،اطلاعات کمی در مورد پایداری ، ایمنی و کارآیی در طولانی مدت در دسترس است.(۲) البته بایدتوجه شود که رژیم های کم کربوهیدرات میزان گلوکز بعد از غذا را کاهش می دهند در حالی که رژیم های پر کربوهیدرات و کم چربی محافظ قلبی در نظر گرفته می شوند. (۳)همچنین علاوه بر کاهش وزن بدن و بهبود گلیسمی این رژیم می تواند در کاهش دوز داروهای ضد دیابت موثر باشد.(۴)نتیجه: رژیم کتوژنیک در کاهش وزن بدن و بهبود کنترل قندخون بیشتر از یک رژیم غذایی برای بیماران T۲DM مناسب است.(۵) این رژیم یک گزینه موثر است که کمتر به دارو متکی است و حتی در صورت عدم دسترسی به دارو ممکن است گزینه ارجح باشد.(۱)

نویسندگان

زهرا اغون

دانشجوی کارشناسی ,گروه علوم تغذیه، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

ستایش ابراهیمیان

دانشجوی کارشناسی ,گروه علوم تغذیه، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

زینب طاهری

دانشجوی کارشناسی ,گروه مهندسی بهداشت حرفه ای , کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

یعقوب مدملی

کارشناسی ارشد پرستاری داخلی جراحی، مجتمع آموزش عالی سلامت مسجدسلیمان، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران