جریان سمبولیسم اجتماعی در ادبیات معاصر ایران و ترکیه (اشعار نیما یوشیج - احمد هاشم)

یکی از مهم ترین جریان های شعری معاصر ایران، جریان سمبولیسم اجتماعی است، این جریان را نیما یوشیج پی افکند. و نخستین شعر نیمایی یعنی(ققنوس) نخستین گام این جریان است. پس از نیماشاعرانی دیگر نیز این مسیر و این جریان را پی گرفته اند و به دوره های پس از نیما از نیما رسانیده اند این شاعران با زبانی سمبولیک مسائلی و مشکلات اجتماعی و سیاسی زمانه خویش را توصیف نموده اند و خود را در برابر جامعه و جریانات موجود در جامعه مسئول دانسته اند. نگاه این شاعران نگاهی است اندیشمندانه و متعهد پس از این شاعران شاعران دیگری نیز به ظهور رسیده اند و این جریان تا به امروز نیز ادامه دارد. در این جریان در کنار دوعنصرعاطفه و تخیل، بر اندیشه و تفکر نیز تاکید بسیار می شود.احمدهاشم نیز جزو شاعرانی است که در اوایل سده بیستم، شعر ترک را از قید و بند سنت های شعری ادبیات دیوانی رها ساختند و در این راستا طرحی نو درانداختند با اندکی تامل مشابهت هایی بین دیدگاه ها ونوآوری هایاو با نیما متوجه می شویم. در این مقاله علاوه بر بیان تاریخچه وتعاریف مورد نیاز سمبول و نماد، و تقسیم بندی انواع نماد، بسیاری از نمادها (سمبول ها)ی اجتماعی اشعار یوشیج و احمد هاشم که برای نخستین گردد. جایگاه شعری او مورد بحث قرار می گیرد و سپس نمونه هایی شاخص از شعرهای سمبولیک او بررسی شده با توجه به تحلیل آنها و شرح نمادها و ابهاماتشان پرداخته خواهد شد.