تحلیل جهات رد درخواست اجرای موافقتنامه های ناشی از میانجیگری بر اساس کنوانسیون سنگاپور
محل انتشار: فصلنامه اندیشه حقوقی معاصر، دوره: 2، شماره: 6
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 107
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LTH-2-6_004
تاریخ نمایه سازی: 14 فروردین 1401
چکیده مقاله:
اجرایی شدن موافقت نامه های ناشی از میانجی گری، ازجمله دغدغه های مربوط به میانجی گری، به عنوان یک روش جایگزین حل اختلافات ناشی از روابط تجاری بین المللی بود. کنوانسیون سازمان ملل متحد درمورد موافقت نامه های حل وفصل بین المللی ناشی از میانجی گری (کنوانسیون سنگاپور)، به منظور اجرایی شدن موافقت نامه های مزبور در کشورهای عضو، در سال ۲۰۱۸ به تصویب رسید. در این کنوانسیون، تکلیف مراجع ذی صلاح کشورهای عضو کنوانسیون به اجرای موافقت نامه ها، با استثنائاتی مواجه شده است. استثنائات مزبور از چهار جهت قواعد عمومی قراردادها، استانداردهای حاکم بر رفتار شخص میانجی، نظم عمومی و درنهایت عدم قابلیت ارجاع موضوع به میانجی گری، براساس ماده ۵ کنوانسیون می توانند مانع اجرای موافقت نامه های ناشی از میانجی گری گردند. در این مقاله، با روش تحلیلی توصیفی، جهات چهارگانه فوق الذکر مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند و دامنه هریک از استثنائات و دفاعیات مزبور تبیین می شود. بررسی جهات مزبور حاکی از آن است که وجود استثنائات فوق، به عنوان تضمین کننده حاکمیت قوانین داخلی کشورها بر موافقت نامه های حل وفصل اختلاف، لازم و ضروری است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
میلاد امیری
دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
پریسا رضایی
کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران