تحلیل سیاست های اقتصاد سیاسی دولت های بعد از انقلاب اسلامی بر مبنای الگوی حکمرانی خوب (مطالعه موردی دولت حسن روحانی)

هدف این مقاله عبارت از شناخت میزان انطباق الگوی حکمرانی خوب و تحلیل سیاست های اقتصادی سیاسی دولت حسن روحانی با شاخص قرار دادن الگوی حکمرانی خوب بانک جهانی است. یافته های تحقیق حاکی از این است که: ۱- با توجه به شاخص کارایی و اثر بخشی، در دوره اول ریاست جمهوری، دولت روحانی روند تورم را کنترل و کاهش داد، اما در دوره دوم، تحت تاثیر عوامل ساختارکارگزار داخل کشور و عوامل مداخله گر خارج از کشور و مخصوصا در دو سال پایانی کارآیی و اثربخشی اش را از دست داد و نرخ تورم افزایش یافت. ۲- فقدان شفافیت و پاسخگویی با توجه به نمونه هایی چون تولید و تجارت نفت و موضوع تحریم، درآمدهای نفتی و هزینه کرد آن و روابط حاکم بر ایران و نظام سلطه، مشهود است. ۳- فساد اداری و مالی همچون حقوق نجومی و فساد اقتصادی و مالی ۴- موضوع بیکاری فارغ التحصیلان که موجبات فرار مغزها شد و عدم پاسخگویی به کاهش صادرات ۵- توسعه صادرات غیرنفتی که در سال های اخیر به لحاظ ارزش و وزن در بسیاری از موارد با ضریب تغییرات منفی همراه بوده از نشانه های فقدان امر توسعه است.