جایگاه مسئولیت مدنی در حریم خصوصی

حریم خصوصی با توجه به ارتباط مستقیمی که با کرامت انسان دارد یکی از اساسی ترین حقوق بشر امروز به شمار می آید و از اهمیت ویژه ای برخوردار است.وجوب رعایت حریم خصوصی دیگران یکی از مسائل مهم حقوق در مقررات مدنی است.از این رو حمایت از این حق ازضرورت های جدید حقوقی است که بارشد و توسعه فن اوری های نوین اهمیت ویزه ای یافته است.حق داشتن حریم خصوصی از یکسو و حمایت ، پشتیبانی وداشتن ضمانت اجرا درصورت نقض وتجاوز به آن ازسوی دیگر ازجمله دغدغه های حکومت ها،دولت ها وقانون گذاران به عنوان مهم ترین و اثرگذارترین عاملان در این زمینه بوده است.بنابراین مادام که ضرورت مبرم اجتماعی ایجاب نکند باید از افشای اسرار خصوصی ومکتوم افراد امتناع شود و حمایت از حریم خصوصی باعث شود که چنین هدفی برآورده شود.در حقوق ایران علی رغم وجود مبانی جدی و کافی برای حمایت از این حق،تاکنون قانون جامع در این زمینه به تصویب نرسیده است.از این رو حقوق ایران در این رشته از حقوق نیازمند تحول و قانون گذاری است.منابع مسئولیت مدنی ناشی از نقض حریم خصوصی را می توان در برخی قوانین مشاهده کرد،ولی قانونی که به صراحت درباره حریم خصوصی وانواع آن و موارد نقض آن باشد،وجود ندارد.دراین پزوهش پس از بررسی مفاد کلیدوازه ها و معانی حریم خصوصی به جایگاه مسئولیت مدنی و شیوه های جبران ضرر در حریم خصوصی می پردازیم.