اثربخشی شفقت درمانی والدین بر همدلی و اعتماد به نفس نوجوانان شهر تهران

پیش زمینه و هدف: آنچه نگران کننده است این است که علی رغم دانش موجود در خصوص اهمیت نحوه تعامل و تربیت نوجوانان، بسیاری از نوجوانان در سراسر جهان همچنان در محیط ­هایی بزرگ می­شوند که با تنبیه، آزار عاطفی، جسمی و بی ­توجهی مشخصی می ­شوند؛ در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شفقت درمانی والدین بر همدلی و اعتماد به نفس نوجوانان انجام شد. مواد و روش کار: روش تحقیق شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش ­آموزان دختر منطقه ۴ شهر تهران و نیز والدین (پدر و مادر) آن ­ها بود که از این میان ۳۰ دانش ­آموز به شیوه هدفمند انتخاب و بر اساس تخصیص بلوک تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند (هر گروه شامل ۱۵ نفر). والدین گروه آزمایش ۷ جلسه شفقت­ درمانی گروهی دریافت کرد. در طی این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ­ای دریافت نکرد. گردآوری داده ­ها با استفاده از پرسشنامه همدلی و مقیاس اعتماد به نفس صورت گرفت؛ و داده­ ها بر اساس تجزیه و تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد در دختران نوجوان گروه آزمایش تغییر معناداری در بهبود متغیرهای اعتماد به نفس و ابعاد همدلی (نگرانی همدلانه، اندوه شخصی، دیدگاه­پذیری) در پس آزمون نسبت به گروه کنترل تحت تاثیر مداخله شفقت­درمانی والدین به وجود آمده است (۰۵/۰>p). بحث و نتیجه گیری: در مجموع می­توان بیان داشت که شفقت­درمانی والدین این پتانسیل را دارد که بهبود اعتماد به نفس و همدلی در فرزندان را در پی داشته باشد.