اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طرحواره های ناسازگار اولیه و بازداری هیجانی مادران دارای کودک مبتلا به سرطان

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طرحواره­های ناسازگار اولیه و بازداری هیجانی مادران دارای کودک مبتلا به سرطان بود. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی بود که با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری به همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودک مبتلا به بیماری سرطان مراجعه کننده به بیمارستان مفید منطقه ۳ تهران در مرداد و شهریور ماه ۱۳۹۹ بود. نمونه آماری پژوهش حاضر ۳۰ نفر بودند که به صورت نمونه گیری دردسترس در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه و پرسشنامه بازداری هیجانی برای هر دو گروه و  و مداخله آموزشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روی گروه نمونه اجرا شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار ۲۲SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه آنکووا، آزمون لوین، آزمون F) انجام پذیرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین میانگین طرحواره­های ناسازگار کل و بازداری هیجانی کل در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یعنی با حذف تاثیر نمرات پیش­آزمون بین میانگین تعدیل­شده طرحواره­های ناسازگار بر حسب گروه در مرحله پس­آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. به طور کلی بر اساس این یافته­ها می­توان گفت آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در پس­آزمون باعث کاهش نمرات در پرسش­نامه طرحواره­های ناسازگار یانگ در مادران شده است.