مطالعه نقش ضربه های روانی دوران کودکی در پیش بینی سبک های مقابله ای، هویتی و مقابله مذهبی دوران بزرگسالی

پیش­ زمینه و هدف: این پژوهش با هدف مطالعه نقش ضربه های روانی دوران کودکی در پیش بینی سبک های مقابله ای، هویتی و مقابله مذهبی دوران بزرگسالی انجام شده است. مواد و روش کار: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی (رگرسیون) است. جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد ۱۸ تا ۴۰ سال که تحت پوشش بهزیستی شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند که پرسشنامه ترومای کودکی بین ۳۰۰ نفر از آن ها توزیع گردید. روش نمونه ­گیری به صورت هدفمند بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های مقابله مذهبی پارگامنت (۲۰۰۰)، سبک هویتی برزونسکی (۱۹۸۹)، پرسشنامه ترومای کودکی برنشتاین (۱۹۹۴) و سبک های مقابله ای لازاروس (۱۹۸۵) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص ها و روش های آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و خطای استاندارد داده ها استفاده شد؛ و از آمار استنباطی برای بدست آوردن ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به کمک نرم افزار SPSS-۲۴ استفاده شد. یافته­ ها: یافته ها نشان داد ترکیب خرده مقیاس­های ضربه ­های دوران کودکی توانست ۲۲ درصد از واریانس مقابله هیجان محور با ۴/۵F=، ۲۶ درصد از واریانس مقابله مسئله محور با۷/۴ F=، ۲۳ درصد از واریانس هویت هنجاری با ۲/۶F=، ۱۰ درصد از واریانس هویت اطلاعاتی با ۶/۴F=، ۱۱ درصد از واریانس هویت هنجاری با ۷/۳F=، ۱۳ درصد از واریانس مقابله منفی با ۴/۴F= و۱۴ درصد از واریانس مقابله مثبت با ۵/۳F=، را تبیین کند. بحث و نتیجه­گیری: در نتیجه می­توان گفت ضربه­های روانی دوران کودکی در پیش­ بینی سبک ­های هویتی نقش معنادار دارد. همچنین ضربه­های روانی دوران کودکی در پیش­بینی مقابله مذهبی نقش معنادار دارد.