مدل توسعه هواداری در لیگ برتر فوتبال ایران

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل توسعه هواداری در لیگ برتر فوتبال ایران انجام شد. روش پژوهش، آمیخته کیفی-کمی با رویکرد اکتشافی بود. جامعه آماری در بخش کیفی، خبرگان و در بخش کمی، تماشاگران حاضر در ورزشگاه های لیگ برتر در فصل ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند. نمونه آماری در بخش کیفی، ۱۵ نفر از  خبرگان، اساتید، اعضای هیئت علمی مدیریت ورزشی، مربیان، داوران، مسئولان فدراسیون و افراد مطلع از فوتبال بودند و ۴۰۰ نفر در بخش کمی نمونه آماری را به روش در دسترس تشکیل دادند. در بخش کیفی، ابزار جمع آوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان بود که به روش گلوله برفی تا اشباع نظری ادامه یافت و  نتایج برگرفته از این مصاحبه در قالب یک پرسشنامه با ۱۳ عامل اصلی در بخش کمی استفاده شد. برای روایی محتوایی از نظر خبرگان و اعتبار سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی)، برای تعیین پایایی مدل از دو شاخص پایایی ترکیبی و آلفای کرونباخ و از شاخص­های روایی واگرا و همگرا و مدل سازی معادلات ­ساختاری از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس. نسخه ۲۳ و پی.ال.اس. نسخه دو استفاده شد. شاخص برازش مدل به صورت ۰.۶۵ GOF=گزارش شد و نتایج پژوهش مدل نهایی را در ۱۳ عامل شامل روابط عمومی، مکان و تسهیلات، کانال های توزیع، محصول، کیفیت و فرایند، اجرای قوانین، قیمت گذاری، مشوق ها، قدرت بازار، برنامه ریزی جذب، مدیریت هوادار، تعامل پرسنل و هواداران و ترویج تایید کرد؛ بنابراین ضرورت دارد که توجه به این زمینه ها و سرمایه گذاری در آن ها صورت گیرد.