اثرات دو ماه تمرینات تناوبی شدید و مکمل دهی کافئین بر بیان پروتئین های Beclin-۱ و Bcl-۲در میوکارد موش های صحرایی نر دیابتی نوع دو
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 126
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JAHSSP-8-2_010
تاریخ نمایه سازی: 22 فروردین 1401
چکیده مقاله:
زمینه: سازوکارهای مهاری و فعال کننده مداخلاتی همچون تمرینات تناوبی شدید و تجویز کافئین بر مسیرهای اصلی مرگ برنامه ریزی شده سلولی (آپوپتوز و اتوفاژی) به خوبی درک نشده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی آثار تمرین تناوبی شدید به همراه تجویز کافئین بر بیان پروتئین های Beclin-۱و Bcl-۲ در میوکارد قلبی موش های صحرایی نر دیابتی نوع دو انجام شد. روش پژوهش: در مطالعه تجربی حاضر، ۵۰ سر موش صحرایی نر سفید نژاد ویستار با دامنه سنی ۳-۲ ماه به طور تصادفی در ۵ گروه ۱۰ سری شامل: کنترل سالم (C)، کنترل دیابتی (D)، دیابتی تمرین کرده (D+T)، دیابتی دریافت کننده کافئین (D+CA) و دیابتی تمرین- کافئین (D+T+CA) تقسیم شدند. برای بررسی بیان پروتئین های عضله قلبی (Bcl-۲/Beclin-۱) از روش وسترن بلات استفاده شد. یافته ها: میزان بیان پروتئین Beclin-۱ نسبت به B-Actin، در گروه D؛ ۲۰۱%، گروه D+CA؛ ۲۱۵% و در گروه D+CA+T؛ ۱۹۹% بیشتر از گروه C بود (۰۰۱/۰=P). میزان بیان پروتئین Bcl-۲ در گروه های تجربی در مقایسه با گروه C به طور معنی داری کمتر بود (۰۰۱/۰=P، ۸۳/۷۳=F). بطوری که، میزان بیان این پروتئین در گروه D نسبت به گروه C به طور معنی داری در حدود ۳۷ درصد کمتر بود (۰۰۱/۰=P). در حالی که میزان بیان پروتئین Bcl-۲ در گروه D+CA و گروه D+T+CA به طور معنی داری نسبت به گروه C به ترتیب به میزان ۶۴ و ۷۰ درصد کمتر بود (۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که انجام تمرینات تناوبی شدید در تعدیل بیان بیش از حد شاخص اتوفاژیکی Beclin-۱و بهبود بیان شاخص ضدآپوپتوزی Bcl-۲اثرگذار است. درحالی که، مکمل کافئین به تنهایی و به همراه تمرین تناوبی شدید در تعدیل پروتئین اتوفاژیکی و بهبود پروتئین ضدآپوپتوزی موثر نبود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
افشار جعفری
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
علی ضرغامی خامنه
دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
سعید نیکوخصلت
دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
پوران کریمی
استادیار، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
ژاله پاشایی
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تبریز، شهر تبریز، کشور ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :