درآمدی بر سیستمهای هیدروترمال (روشهای طبقه بندی، دگرسانیها، جایگاه تکتونیکی، بافت و ساخت در آنها)

سیستمهای هیدروترمال یکی از مهمترین منابع تامین کننده فلزات گرانبها در سطح جهان است. شناخت بهتر این سیستمها نتیجه مطلوبی در شناسایی و اکتشاف آنها خواهد داشت. کانسارهای گرمابی منابع مهم فلزات استراتژیکی هستند که دارای مراحل متفاوت ماگمایی، گرمابی، مکانیکی هستند. دمای تشکیل این ذخیره ها از ۵۰ تا بیش از ۵۰۰ درجه سانتیگراد است و توسط سیالات گرمابی تشکیل میشوند. لیگاندها از عوامل موثر حمل فلز در سیال هستند مانند کلریدها، بیسولفیدها و هیدروکسیدها. ذخایر اپی-ترمال به مناطق کماط مربوط به فرورانش اختصاص داده میشوند و گاها مشخصات شبیه به مناطق کششی پس از برخورد دارند. سه نوع کانسار اپیترمال از نوع سولفیداسیون بالا، حدواسط و پایین با توجه به مقادیر سولفید و نوع کانیزایی قابل تعریف هستند. این سه نوع کانسار قابل تبدیل به همدیگر هستند و مرز مشخصی ندارند. دگرسانیهای این نوع سیستم شامل دگرسانی نزدیک که شامل کانیهای کوارتز، کلسیت، سریسیت/اسمکتیت و آدولاریا هستند. دگرسانی آرژلیک پیشریفته شامل ایلیت، اسمکتیت و سایر کانیهای رسی به سمت بیرون تشکیل میشوند. سیستمهای ترمالاپی دارای انواع بافت برشی، رگه-رگچه ای در مقیاس ماکروسکوپی و بافت کلوفورم، شانهای، کراستیفورم، دروزی، شبکه ای و دندان ارهای در مقیاس میکروسکوپی هستند. برخی بافت ها در اثر جوشش سیال گرمابی تشکیل می شوند که از عوامل مهم تشکیل کانسارها هستند.