مسئولیت های متقابل شهروندان در قبال حقوق شهروندی و مدیریت شهری

در قانون اساسی ایران نامی از شهروند بیان نمی شود اما مفاد آن در ارتباط با شهروندی است. نکته حائز اهمیت این است که صرف وجود قانون ضمانتی برای اجرای حقوق شهروندی نیست و نقش عاملان و مجریان این قوانین نیز حائز اهمیت است. مشکل اصلی حقوق شهروندی در ایران نبود قانون نیست بلکه معضل اجرای دقیق قوانین، به ویژه مفاد قانون اساسی است. اگر در جامعه ای مجریان قانون که خود شهروندان جامعه هستند ونقش ها و مسئولیت های مختلفی را در سازمان ها و نهادهای مختلف می گیرند و عملکرد درستی نداشته باشند،در آن جامعه حقوق شهروندی نقض می شود و به نفع گروه های خاصی عمل خواهد شد و می توان گفت در چنین جامعه ای حقوق شهروندی شکست خورده است. حقوق شهروندی آمیخته ای از وظایف و مسئولیت های افراد اجتماع در قبال یکدیگر و دولت و شهر و اجتماع میباشد.حقوق شهروندی یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در توسعه و رفاه اجتماع است و دلالت بر مجموعه ای از حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی داردکه افراد به سبب عضویت در یک دولت و ملت از آن برخوردار می شوند و توسط قانوناز آن حقوق پاسداری و حمایت می گردد. سابقه برخورداری شهروندان از این حقوق به ظهور ملت های مدرن بازمی گردد اما تدوین آن توسط اندیشمندان سیاسی و حقوقی و ورود آن در قوانین ملت ها سابقه کمتری داشته وعمدتا به دهه های اخیر مربوط می شود و جامعه بشری به تعریف جدیدی از انسان و جامعه پرداخت. هدف از این تحقیق بررسی راه های تحقق مشارکت شهروندان در اجرای حقوق شهروندی مرتبط با مدیریت شهری با استفاده از روش توصیفی - کتابخانه ای می باشد.