نقش مدیریت و رهبری خدمت گذار در بهبود مدیریت شهری

یکی از وظایف مهم و اساسی که برعهده مدیریت نهاده شده، رهبری سازمان است. در واقع شالوده عملکرد یک رهبر سازمان در میزان تاثیرگذاری و نفوذ وی در اعضای سازمان و افراد جامعه است که قوای محرکه پیشرفت ونیل به اهداف تعیین شده را تولید می کند و این مهم در راس وظایف رسمی و سازمانی یک مدیر قرار می گیرد. محیط آشفته و متغیر است و رهبری یک عنصر کلیدی در هدایت و مدیریت این محیط است. با کمی دقت بر روی شرکتهای مختلف میتوان فهمید که رهبران بزرگ تفاوتهای بزرگی ایجاد میکنند، رهبران موثر کسانی هستند که نتایج را در یک چارچوب زمانی معینی بدست می آورند تا برای سازمان و کار خود موثر واقع شوند.رهبران باید برای تغییرات و تحول در سازمان برنامه ریزی نمایند و با همه ذینفعان تبادل نظر کنند و امور مربوط به خود را مورد بررسی قرار دهند.در غیراینصورت نیروهای بازدارنده بر نیروهای وادارنده تاثیر می گذارند و تغییرات با شکست مواجه می شود.تحول در انسانها مشکل ترین تغییری است که می توان بوجودآورد. سبکهای رهبری خدمتگزار و تحول گرا ویژگیهای تقریبا یکسان و مشابهی دارند. در واقع هر دوی این سبکهای رهبری ریشه در مفهوم رهبری کاریزماتیک دارند .این سبکهای رهبری امروزه به سرعت توجه نظریه پردازان،دانشمندان، محققان و کارگزاران مدیریت را به خود جلب کرده است و مراکز و گروه های متعددی برای تبیین و تعیین ابعاد مختلف این نظریات شکل گرفته اند و در تلاش ها هستند تا مفاهیم این نظریات را به طور گسترده ای در سازمان ها بکار ببرند. از سوی دیگر همزمان با خصوصی سازی و کوچک سازی موسسات دولتی و توسعه کسب و کارهای کوچک، روندهای جدیدی مانند اخلاق و مسئولیت پذیری (تعهد)مورد توجه مدیران قرار گرفته است. هیچ سازمانی نمی تواند موفق شود مگر اینکه اعضاء و کارکنان سازمان نسبت به آن نوعی تعهد داشته باشند و در جهت تحقق اهداف آن تلاش کنند.