برنامه ریزی طراحی محور با رویکردی نوین در شهرسازی و طراحی شهری

شهرسازی از تعامل دو دانش متفاوت ولی مرتبط با یکدیگر که یکی طراحی شهری و دیگری برنامه ریزی شهری است،شکل گرفته است. این دو حوزه از دانش شهرسازی در اثر کنش و واکنش متقابل دچار تحول و تکامل زیادی شده است.رویکرد برنامه ریزی طراحی محور به عنوان رویکردی نوین در تهیه طرح های توسعه شهری در آستانه قرن بیست و یک وارد ادبیات شهرسازی دنیا گردیده است. این رویکرد سعی در برقراری تعامل بین نظام های برنامه ریزی شهری و طراحی شهری دارد و از الگوی ارتباط جمعی و منفک میان این دو را نقد می کند. برنامه ریزی طراحی محور به عنوان رویکردی که به شهر به عنوان محیطی یکپارچه می نگرد، می تواند در ارتقا کیفیت محیط شهری از طریق تغییر در روند تهیه طرح های توسعه شهری موثر باشد. روند تحولات در نظام شهرسازی معاصر برخلاف گذشته به گونه های است که اقدامات برنامه ریزی و طراحی شهری در یکدیگر ادغام می شوند و به سمت وسوی یک فرآیند هماهنگ و یگانه تمایل دارند.