الزامات کنترلی بر ارکان اداره و حسابرسی سازمانها در راستای ارتقای کیفیت نظارتی

برداشت از کیفیت مفهومی حسابرسی و کیفیت واقعی حسابرسی نیز دو مفهوم متفاوت است. اگرچه، توجه به کیفیت واقعی حسابرسی به جای برداشت از کیفیت حسابرسی از اهمیت بیشتری برخوردار است، اما نباید فراموش کرد که اندازه گیری کیفیت واقعی حسابرسی به سادگی میسر نیست؛ زیرا کیفیت واقعی حسابرسی غیر قابل مشاهده است و فقط می توان آن را پس از اجرای حسابرسی ارزیابی کرد. رویدادهای ناشی از بحران مالی جهانی و سایر رویدادهای آشفته ساز در اقتصاد بین المللی که در طول یک دهه گذشته رخ داده است منجر به بروز انتقاداتی از طرف انجمن های برجسته حرفه حسابرسی درخصوص موضوع اهمیت گزارشگری مالی معتبر و با کیفیت بالا شده است. آنها همچنین توجه به نقش و اهمیت کیفیت خدمات حسابرسی را با نگاهی جدید و نو گرایانه باردیگر مطرح کرده اند و در زمینه گزارشگری مالی کیفیت آن را منوط به دستیابی به کیفیت گزارشگری مالی و فرآیند حسابرسی می دانند و به طور کلی درستی و صحت هر یک از چرخه های یاد شده به عنوان یکی از عوامل زنجیره تامین گزارشگری مالی را مطرح کردند. هدف مقاله حاضر الزامات کنترلی بر ارکان اداره و حسابرسی سازمانها در راستای ارتقای کیفیت نظارتی می باشد. نتایج نشان می دهد کیفیت در واقع به منزله عملکرد حسابرسی می باشد که از عوامل متعددی همچون توانایی های حسابرس که شامل دانش، تجربه، قدرت تطبیق و کارایی فنی) و اجرای حرفه ای(که شامل استقلال، عینیت، مراقبت حرفه ای، تضاد منافع و قضاوت) تبعیت می نماید. و می توان گفت تا به امروز تلاش های متعددی برای تعریف کیفیت در حسابرسی صورت پذیرفته است با این حال هیچ کدام از آنها منجر به تعریف مورد قبول یا مورد پذیرش انجمن های حرفه ای و جامعه حسابداران قرار نگرفته یا توسط جامعه بین الملل به رسمیت شناخته نشده است. زیرا از اساس کیفیت حسابرسی در اصل یک مفهوم یک بعدی نبوده بلکه یک مفهوم مجتمع و چند وجهی است و عوامل متعددی چه بصورت مستقیم و چه غیرمستقیم بر روی کیفیت حسابرسی تاثیر می گذارند. این در حالی است که گروهی ممکن است تاکید بیشتری بر روی عواملی که بر کیفیت حسابرسی تاثیر مستقیم می گذارند داشته باشند. اما این دیدگاه تنها برای رسیدن به این پرسش که آیا می توان کیفیت حسابرسی را در چارچوب گسترده تری به دست آورد، کفایت دارد.