داوری در نظام حقوقی ایران

برای حل و فصل اختلافات از داوری به عنوان یک شیوه مناسب استفاده می شود که طرفین دعوی به یک توافق بر سر موضوع مورد اختلاف برسند. از آنجایی که داوری ها نسبت به بررسی موضوعات در دادگاه ها دارای برتری و مزایایی می باشد، به موضوعی فراگیر تبدیل شده است و هر روز مردم بیشتر با این مقوله آشنا می شوند. به همین منظور با توجه به اهمیتی که در بین مردم دارد برا آن شدیم به بررسی داوری در نظام حقوقی ایران در این مقاله بپردازیم. روش تحقیق مقاله حاضر از نوع کتابخانه ای می باشد که با بهره گیری از کتب و منابع مربتط طی دو ماه انجام گرفت. در پایان پس از مطالعات و بررسی های که انجام شد نتیجه گرفتیم که در داوری طرفین به جای اینکه اختلافات خود را به وسیله دادگاه با طی تشریفات طولانی حل کنند، آن را نزد اشخاص خصوصی مطرح می کنند. داوری نه تنها در دادرسی های داخلی اعم از تجاری و غیر تجاری مورد استفاده قرار می گیرد بلکه در اختلافات بین المللی به ویژه اختلافات بازرگانی کاربرد وسیع دارد. یکی از نظریه های مربوط به ماهیت داوری، نظریه ماهیت قراردادی نهاد داوری است. طبق این نظریه، داوری در وهله اول بر قرارداد تکیه دارد و موجودیت و صحت خود را از اراده طرح کنندگان دعوا می گیرد. طبق این نظریه، موافقتنامه داوری، دارای اهمیت دسته اول می باشد، به گونه ای که همه جنبه های فرآیند داوری را کنترل می کند، زیرا در صورت عدم وجود موافقتنامه، هیچ نوع از داوری نمیتواند موجود باشد.