بررسی توسعه مدل ریاضی جهت برنامه ریزی سرویس ایاب و ذهاب کارکنان در شرایط عدم قطعیت در زمان سفر

این روز ها، توسعه شهری سبب افزایش سفرهای درون شهری شده است. این مساله زمانی اهمیت خود را نشان میدهد که فاکتورهای مهمی مانند سفرهای کاری مدنظر قرار داده شوند. سهم بالای سفرهای کاری در اوج ساعات ترافیک شهری همواره توجه بسیاری از محققان و برنامه ریزان شهری را به خود جلب نموده. ارائه این نوع خدمت دهی بدون برنامه ریزی لازم و نگاه جامع به مساله، قطعا اثراتی منفی مانند ایجاد اختلال در ترافیک شهری، نارضایتی کارکنان و رانندگان، مصرف سوخت اضافی، آلودگی هوا و همچنین از دست رفتن سرمایه های شرکت را در پی خواهد داشت. تحقیق حاضر با هدف ارائه روشی جهت بهینه سازی این سیستم ها، به مطالعه سیستم حمل و نقل کارکنان در شرکت مژده وصل شیراز پرداخته است. نتایج تحقیق نشان داد که تلفیق این مدل ها با یکدیگر و مطالعه کاربرد آن در جهت تسهیل و کاهش زمان جابجایی کارکنان در شرکت مژده وصل شیرازو در نظر گرفتن تغییرات زمان سفر و عدم قطعیت پارامتر تاثیرگذار زمان جابجایی بین ایستگاه ها، همچنین کاربردی بودن موضوع این پژوهش در شرکت مژده وصل، جنبه نوآورانه تحقیق است.