اصول طراحی فضا برای پیشگیری از آلزایمر سالمندان: رویکردی بر پایداری اجتماعی

سالمندان ذخایر باارزش فرهنگی هر جامعه هستند. این افراد با توجه به آغاز مرحله حساس پیری در دوران زندگی خود دارای ویژگی های خاص جسمانی، روانی و اجتماعی هستند که شیوه زندگی آنان را دچار تغییرات اساسی میکند. پاسخگویی به نیازهای این قشر نیازمند شناخت روحیات آنان و همچنین بررسی جنبه های مختلف زندگی اجتماعی در سنین پیری است. با توجه به افزایش جمعیت سالمندان در کشور، تامین امکانات رفاهی و خدماتی در شهرها به ویژه جهت ترغیب انجام فعالیت و اعطای مسئولیت اجتماعی نقش بسزایی در افزایش امید به زندگی این افراد دارد. پارک های شهری به عنوان فضاهایی که اکثر افراد سالمند اوقات فراغت خود را در طول روز در آنها سپری می کنند؛ نقش مهمی در ارتقاء سلامت روانی و جسمی سالمندان دارد. در این پژوهش شرایط جسمی، روانی و نیازهای سالمندان، عوامل موثر در پیشگیری از بروز آلزایمر با تکیه بر نقش پارک های شهری بر پایداری اجتماعی در سالمندان مورد بررسی قرار گرفته است. تبیین اصول طراحی فضایی مناسب که به وسیله آن بتوان سالمندان را با حضور موثر در عرصه اجتماعی، در جهت تقویت حافظه و عدم ابتلای به آلزایمر، یاری کرد، هدف اصلی این پژوهش بوده است. در این بررسی تعداد ۶۰ پرسشنامه ی تکمیل شده مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز آماری وزنی اسپیرمن نشان می دهد که بین میزان تعامل بین نسلی و نگهداری کودک یا فعالیت مشترک با جوان ترها ارتباط معناداری وجود دارد. هم چنین بین فعالیت فیزیکی روزانه و پیاده روی و امور مرتبط با تعامل با فضای سبز ارتباط معناداری وجود داشته است.طراحی فضایی مناسب برای فعالیت های فیزیکی، فعالیت های ذهنی، فعالیت های تفریحی، تعامل بین نسلی مانند فعالیت با کودکان یا فعالیت های مشترک با جوانان، از جمله مواردی است که سالمندان را به حضور بیشتر در فضاهای دور همی و عرصه اجتماعی ترغیب می نماید.