بررسی مکاتب آموزش معماری ایران در راستای دستیابی به الگوی بهتر

هماهنگی مقوله آموزش و فعالیت های دانشجویان دردانشکده معماری امری ضروری است. فرایند یادگیری در رشته معماری به خصوص برای دانشجویان تازه وارد از اهمیت زیادی برخورداراست. طراحان مبتدی و دانشجویانی که فاقد تجربه کافی هستند ممکن است به دلیل رجوع به نمونه های مشابه در حل مسائل طراحی دچار سردرگمی شوند؛ و این اتفاق می تواند منجر به کپی برداری و یا تبعیت کامل آن ها از رویکرد مدرسان است که منجر به برداشت سطحی و مانع ارتقای مهارت و خلاقیت آن ها شود. دانشجویان دارای استعدادی بالقوه هستند که باید با راهنمایی آموزشی جهت دار و بهره برداری صحیح بالفعل شوند. روش های آموزشی و یادگیری مناسب جهت ارتقاء آن ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. آموزش صحیح می توان فراگیران طراحی را در مسیر مشخص و درست قرار دهد همچنین موجب ارتقاء قدرت طراحی آن ها شود. آموزش معماری همانند سایر حوزه های آموزش پس از پیدایش بارها دستخوش تحولات بازنگری های مختلف شده و برنامه ریزان آموزشی همواره به دنبال بازنگری محتوای برنامه درسی می باشد تا با نیاز جامعه-فرهنگ و همچنین حرفه هماهنگ باشد. هدف اصلی این پژوهش تدوین چارچوب مفهومی آموزش معماری بر اساس مقوله های آموزش معماری و فعالیت دانشجویان با بررسی الگوهای مختلف و تدریس و آموزش معماری الگوهای مناسب با آموزش طراحی معماری شناسایی شده و با ایجاد تغییراتی در راستای اهداف الگوهای آموزشی و نیاز کشور به توجه هویت ایرانی-اسلامی و هماهنگی و نظام آموزشی بین المللی این رشته در ایران و جوابگوی هر چه بیشتر بر نیازهای ضروری واقعی جامعه وجود دارد. همچنین راهکاری موثری برای ارتقاء ایده کارآفرینی و ارتقاء خلاقیت دانشجویان است. با جمع بندی نظرات اساتید دانشگاه کارفرمایان دانش آموختگان و خبرگان مشاهده می گردد در راستای ارتقاء کیفیت طراحی، خلاقیت و قدرت تحلیل دانشجویان استفاده از متدهایی از جمله کار گروهی، یادگیری فعال و مشارکتی و هم افزایی می تواند موجب آموزش معمارانی خلاق شود.