نقش آموزش در مدیریت محیط زیست و توسعه پایدار شهرها

امروزه دیگر نمی توان توقع داشت که همراه با استقرار توسعه های مختلف که از ملزومات پیشرفت علمی و اقتصادی بشراست، محیطزیست دست نخورده باقی بماند و مدیریت محیطزیست نیز به دنبال چنین امر محالی نیست ولی تقلیل آلودگی ها و کاهش اثرات تخریبی آن در حدی معقول در روند توسعه پایدار مد نظر می باشد. این امر مهم، از طریق ارزیابی محیط زیستی، مدیریت صحیح، تصویب لوایح و قوانین لازم و کاربرد وسایل مورد نیاز، نظارت و آموزش صحیح و به موقع ممکن می گردد. به طور کلی یکی از مهمترین اقدامات برای رفع مشکلات زیست محیطی، ارتقاء فرهنگ عموم در این زمینه است که این خود نیازمند آموزش محیطزیست می باشد. آگاهی های زیست محیطی باید به صورت جزئی ازمعارف همگانی درآید و با اصلاح ساختار نظام آموزشی کشور و نظام قوانین مدیریت و اصلاح کاربری های مختلف زمین و منابع، با ایجاد استانداردهای دقیق زیست محیطی در جهت توسعه پایدار میتوان، حفظ منابع طبیعی را برای نسل های حاضر و آینده تضمین کرد. با توجه به اهمیت انسان به عنوان هدف توسعه از یک سو و محیط زیست به عنوان بستر فعالیت انسانی از سوی دیگر، داشتن حق محیطزیست سالم برای نسل فعلی و آینده، موضوعیت یافته و در چنین فضایی نقش آموزش به عنوان یکی از کلیدی ترین ابزارها در تحقق توسعه انسانی مورد توجه قرار گرفت. در این پژوهش به بررسی نقش و شیوه های ارتقاء دانش زیست محیطی از طریق آموزش همگانی می پردازیم.