پیکر بندی خانه در معماری بومی اقلیم سرد وکوهستانی نمونه موردی روستای هجیج کرمانشاه

درنگاهی جامع ،دانش بومی، بخشی از سرمایه ملی است که باورها، ارزش ها و دانسته های هرقوم را دربر می گیرد بیشتر بناهای بومی و سنتی، بدون زمان درنظرگرفته می شوند، فرم ها وسبک آنها بعنوان شی ء درنظر گرفته می شود.که منجر به تصویر ذهنی یکسان در ما می شوند.سابقهکهن یکجانشینی درایران مجموعه ای بزرگ از معیارها و روش های طراحی کالبد و فرم بومی رابوجودآورده که نمایانگر معیشت،طبیعت ،اقلیم و ویژگیهای اجتماعی ساکنان آن است که فرهنگ گفته می شود.شناخت بوم، معماری بومی، فرم ، اشتراکات معنایی و کارکردی که این عوامل می تواند پیش زمینه ای قوی برای معماری حال حاضر باشد.زیرا بدون شناخت ونگرش به معماری بومی و بوم آورد برنامه ریزی برای آینده معماری با چالش مواجه خواهدبود.از طرفی ، معماری بومی را نباید بی انتها در نظرگرفت که با گذشت زمان تغییر نمی کنند.بلکه نیاز به بازبینی درست و مناسب آن هست تا ویژگی های مثبت آنرا به معماری امروز وارد کنیم. لذا در این نوشتار سعی بر آن است که فرم و عوامل فرهنگی تاثیر گذار بر فرم درمعماری بومی تشریح شود.جهت حصول به این امر، در بخش نظری با ابزار مطالعات کتابخانه ای و استفاده از روش تحلیلی- توصیفی متون به ارائه چارچوب نظری مذکور در رابطه با خانه های واقع در روستای هجیج پرداخته می شود تا درک بهتری از معماری بومی داشته باشیم و یافته های حاصل، با استفاده از پیکرشناسی گرافی رابررسی کنیم. این تحقیق به روش ترکیبی برای ۵ نمونه از خانه های بومی هجیج استفاده می شود.نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که چگونه رویکرد پیکرشناسی بومی می تواند به کمک یافتن الگوها بیاید این تحقیق نشان می دهدکه معماری بومی می تواند یک گزاره هنجاری وفرهنگی باشد