روایتگری در عکاسی با نگاهی به نظریه مونتاژ دیالکتیکی سرگئی ایزنشتاین

این پژوهش به نحوه روایت رویداد با بکارگیری مفهوم دیالکتیک در عکاسی می پردازد. «ایزنشتاین»، با عنایت به مفهوم دیالکتیک، نوع خاصی از تدوین فیلم را شکل بخشید که «مونتاژ دیالکتیکی» نام گرفت. در این ایده پیوند دو نما از فیلم می تواند به زایش معنایی در ذهن مخاطب منجر شود که با معنای درونی هر کدام از این دو نما در نمایش مجزا، متفاوت باشد. در عکاسی و در برخی شیوه های آن می توان ردپای نوعی مونتاژ دیالکتیکی را دید. پرسش اصلی این پژوهش که به شیوه توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است، این است، چگونه می توان با بکارگیری مونتاژ دیالکتیکی در عکاسی به روایتگری پرداخت؟ نتایج حاصله نشان می‎دهد، بکارگیری مونتاژ دیالکتیکی در پیوند عکس ها ، تغییرات ظاهری و اعوجاج های بصری در موضوعات ایجاد می کند و در نتیجه باعث خلق معنایی متفاوت از معنای اولیه هر عکس می شود. تلفیق عکس ها بواسطه آشنایی زدایی ظاهر عکس ها موجب می گردد، مخاطب توجه بیشتری به اثر کند و معنای کامل تری را درک نماید که این امر از طریق ترفندهای «مجموعه ‎عکس»، «فتومونتاژ»، «فتوکلاژ» و «دابل اکسپوژر» صورت می گیرد.