مروری بر تجربه های جهانی در جابه جایی سکونتگاه های روستایی برای کاهش خطرپذیری در برابر سوانح

در این مقاله، مروری بر تجارب جابه جایی سکونتگاه های روستایی در کشورهای سانحه خیز صورت پذیرفته است. زلزله چانکری و گدیز در ترکیه، زلزله ماراثوادا در هند، زلزله فلورس اندونزی، زلزله اردبیل و زلزله قزوین (آوج) مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. در انتخاب مطالعه تجارب جهانی و داخلی سعی شده است مواردی انتخاب شود که بیشترین ارتباط را با موضوع بحث داشته باشد. از بررسی نمونه های مطالعه شده می توان نتیجه گرفت که جابه جایی سکونتگاه های روستایی برای کاهش خطرپذیری جوامع سانحه دیده، فرایندی پیچیده است که داشتن نگاه تک بعدی تنها از منظر کالبدی (انتخاب سایت امن و ارائه مسکن مقاوم)، باعث ایجاد پیامدهای فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در سکونتگاه جابه جاشده می گردد که ممکن است در درازمدت به افزایش آسیب پذیری این سکونتگاه ها بیانجامد. بنابراین برای موفقیت در جابه جایی و بازسازی سکونتگاه های روستایی، باید تمامی ابعاد کالبدی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی حاکم بر جامعه سانحه دیده مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.