بررسی تطبیقی معماری زمینه گرا و معماری پایدار در موزه های معاصر ( نمونه ی مطالعاتی:موزه ی ایران باستان،هنرهای معاصر،دفاع مقدس)

بیان مسئله : نقش حیاتی موزه ها در جوامع بشری نقشی آشکار، ماندگار و ترویج کننده ی بهترین پدیده های فرهنگی است که میراث گذشتگان را به نسل های بعد انتقال می دهد. در دوره ی معاصر با آغاز تمایل به مدرنیته، تحولات، گشایش دانشگاه ها و کاوش های باستان شناسی موزه های مهمی در تهران و سایر شهرها ساخته شد. از طرفی موزه بازتابی از جامعه و ظرفی برای روابط اجتماعی خارج از هر سطح و سنی است. توسعه ی پایدار که در حال حاضر اهمیت چشم گیری دارد در کنار زمینه گرایی که اهداف مشترکی نیز دارند در معماری موزه های معاصر ایران نمود پیدا کرده است. هدف پژوهش: بررسی تطبیقی موزه های دوره ی معاصر تهران (پهلوی اول، پهلوی دوم و جمهوری اسلامی) براساس متغیرهای معماری پایدار و معماری زمینه گرا . روش پژوهش: این پژوهش از نظر ماهیت تحلیلی ،توصیفی و با استفاده از مطالعات کتابخانه و اسنادی سه نمونه موزه در دوره ی معاصر را مورد تحلیل و مطالعه ی تطبیقی از منظر شاخصه های معماری زمینه گرا و پایداری قرار داده است . نتیجه گیری : براساس نتایج حاصل شده ، موزه ی هنرهای معاصر بالاترین امتیاز را از لحاظ پایداری و زمینه گرایی دارا است و بعد از آن موزه ی ایران باستان . موزه ی دفاع مقدس در انتها قرار می گیرد .