خوانشی بر مولفه های سه گانه پایداری در معماری

امروزه بحث محیط زیست و توسعه پایدار جزو مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی است که در محافل علمی جهان نیز همواره مورد بحث و کاوش بوده و نظریات مختلفی از ابعاد گوناگون، پیرامون این دو موضوع ارائه گردیده است. افزایش مداوم جمعیت، کشورهای جهان را بیش از پیش با مشکل کمبود انرژی رو به رو ساخته و حیات بشر را تهدید می کند. در این میان معماران و شهرسازان در همکاری با سایر رشته ها تلاش میکنند تا با استفاده از طراحی های نو و نیز با بکارگیری اصول و مقررات شهرسازی جدید، محیط و سکونت گاههای انسانی و بناهای شهری را به سمت پایداری هدایت کنند. پایداری یک مفهوم سیاستی گسترده در گفتمان عمومی جهانی است که از سه «بعد» یا «ستون» اصلی محیطی، اقتصادی و اجتماعی تشکیل شده است. معمار می تواند با یک فرآیند تصمیم گیری آگاهانه با چالش های طراحی پایدار مقابله کند. تحقیقات اخیر نشان داده است که هیچ کشوری نیازهای خود را به شیوه ای پایدار از نظر زیست محیطی برآورده نمی کند. ما پس از دهه ها آموزش پایداری و ابتکارات در سراسر جهان، نه تنها به سمت پایداری نمی رویم بلکه از جوامع پایدار دور می شویم. بنابراین لزوم توجه و تاکید دوباره بر مسائل پایداری احساس می شود. در این مقاله سعی داریم تا با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و استنادی و با مطالعه مولفه های سه گانه پایداری و رابطه آنها با معماری و نیز واکاوی مسائل مرتبط با پایداری، به لزوم استفاده از شیوه های پایدار در مسائل مربوط به زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی تاکید نماییم. نتایج تحقیق نشان می دهد که طراحی پایدار ارتباط زیادی با اصول جامعه، اقتصاد و محیط دارد و این عناصر باید در فرآیند طراحی مورد توجه قرار گیرند.