بررسی و اثبات باغ ایرانی به عنوان باغی شفابخش

ارتباط با طبیعت، ضروری ترین نیاز فطری آدمی می باشد. بشر از ابتدای خلقت، زندگی خود را در طبیعت آغاز کرده و عناصر طبیعی و اثرات فرح بخش باغ در باورها و فرهنگ عامه مردم از اهمیت قابل توجهی برخوردار بوده است. تحقیقات نشان می دهد که طبیعت و فضای سبز می تواند برکاهش فشار روانی و ارتقای سلامت روان موثر باشد. مکان های شفابخش در ارتباط با عناصر طبیعت مدت زمانی طولانی پس از برپایی سکونتگا ه های بشری، همواره یافت می شد. این مکان ها در قالب رودخانه های شفابخش، بیش زار، چشمه های مقدس، یک صخره با غار خاص یا درختی مقدس برای مردم دیده می شد. با گذشت زمان ایده شفابخشی و باغ های شفابخش مطرح شد. این باغ ها با کمک برقراری رابطه انسان و طبیعت سعی بر برطرف کردن معضلات روحی انسان ها داشته اند. ایده باغ های شفابخش ایده ای دیرپا و کهن است و مکانی است که در آن سلامت روح و روان آدمی به واسطه ارتباط با عناصر طبیعت فراهم می شود. در واقع این باغ ها سعی بر برطرف کردن مغضلات روحی انسان ها از جمله : کاهش اضطراب و ایجاد آرامش خاطر و ارتقاء سلامت روان را به همراه دارند. در این میان باغ ایرانی نیز به عنوان نمونه ای از مناظر شفابخش مطرح است. باغ ایرانی از قدیمی ترین و مهمترین باغ های جهان به شمار می روند . باغ ایرانی بیشتر حاکی از نیازهای روحی و کمتر متناسب با نیازهای آب قابل سنجش است . از زمان های قدیم بخش اساسی از زندگی ایران و معماری آن بوده در موجودیت آتشکده های بزرگ و تقویت نمادین آنها، سهم داشته است که در آن به واسطه به کارگیری حواس انسان از طریق الگوهای شکل گیری باغ، حس آرامش و آسایش به انسان القا می شود. باغ ایرانی با به کارگیری حس بینایی، شنوایی، بویایی و لامسه برای درک محیط پیرامون، انسان را در محیطی فارغ از هر گونه تنش و فشار عصبی قرار می دهد و حضور در منظری سلامت ساز را فراهم می کند.