درآمدی بر چندرسانه ای در طراحی گرافیک

به طور کلی فضای کار هنر در قرن بیستم به سمت و سوی در هم آمیختگی رسانه ها پیش رفته است. تاجایی که گاهی مرز میان رسانه ها را به سختی می توان تشخیص داد و حتی در مواردی ضرورتی برای این مرز بندی نیز احساس نمی شود. در هنرهای معاصر رفته رفته شاهد حضور پر رنگ آثاری هستیم که به راحتی نمی توان آنها را متعلق به یک رسانه خاص دانست. هم چنین فناوری های جدید در حوزه دیجیتال با ایجاد امکان تلفیق گرایشات مختلف هنری، تبدیل به عاملی مهم در توسعه هنرهای چندرسانه ای شده اند و به هنرمند این توانایی را می دهند تا از محدودیت های یک قالب خاص فراتر رفته و با ترکیب رسانه های مختلف ایده خود را اجرا نماید. از این رو تبیین ویژگی های هنر چند رسانه ای می تواند ما را در شناخت این هنر یاری رساند. در این مقاله پس از بیان تعاریف هنر چند رسانه ای و اشاره مختصری به روند تاریخی آن، به بررسی ویژگی های این گونه هنرها پرداخته شده است. همچنین در ادامه ی پژوهش هنر چند رسانه ای در رابطه با طراحی گرافیک مورد بررسی قرار گرفته و از میان حوزه های مختلف طراحی گرافیک موارد مرتبط با هنر چند رسانه ای شناسایی و میزان تطابق آن ها با ویژگی های چند رسانه ای مورد بحث قرار گرفته اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مولفه های زیادی برای این که هنر معاصر به سمت چند رسانه ای شدن سوق پیدا کند، وجود داشته اند که بخش مهمی از این مولفه ها به مولفه های فکری بازمی گردد. در واقع هنرمندان و جنبش هایی که در این سالها به وجود آمده اند، به این نتیجه رسیده اند که راه کارهای سنتی برای بیان دغدغه ها و یا انعکاس مسائلی که انسان معاصر با آن ها مواجه است کافی نیستند و نتیجه این افکار موجب شده است تا هنرمندان به دنبال رسیدن به شیوه های بیان تازه تر، دست به تلفیق رسانه های هنری بزنند که حوزه طراحی گرافیک هم از این جریان مستثنا نبوده است و تعداد زیادی از تکنیک ها و سبک های نو در طراحی گرافیک همچون طراحی وب سایت، موشن گرافیک و غیره که از تلفیق بیش از یک رسانه ایجاد شده اند، کاملا با ویژگی های هنر چند رسانه ای تطابق دارند.