لزوم بازطراحی مفهوم تاب آوری برای سکونتگاه های غیر رسمی

سال هاست همگام با توسعه شهری، مفهوم پایداری شهرها و پس از آن تاب آوری شهری مطرح شده است. ابعاد و شاخص های مختلف برای سنجش و ارزیابی تاب آوری شهرها شناسایی شده و بکار گرفته می شوند؛ و این در حالی است که سکونتگاه های غیر رسمی نیز به علت ناتوانی در انطباق پذیری در برابر بحران ها نیاز ویژه به سنجش و ارزیابی تاب آوری و سپس انجام اقدامات لازم جهت افزایش تاب آوری دارند. با بررسی ادبیات و تحقیقات این حوزه مشخص شد تا کنون ابزاری برای سنجش تاب آوری سکونتگاه های غیر رسمی به طور مجزا شناسایی و استخراج نشده است. در این تحقیق ضمن انتقاد از بکارگیری ابعاد و شاخص های سنجش تاب آوری شهری برای سنجش تاب آوری سکونتگاه های غیر رسمی، بازطراحی این مفهوم مورد بررسی قرار می گیرد.