ارزیابی و سنجش ضوابط طراحی قاب های مهاربندی شده برون محور EBF و برخی ایرادات در طراحی آنها در آیین نامه های طراحی سازه های فولادی ایران (مبحث دهم)، فولاد آمریکا (AISC) و آیین نامه زلزله فدرال آمریکا (FEMA)

بادبند یا مهاربند متداول ترین نوع از سخت کننده سازه که تامین پایداری سازه در برابر نیروهای جانبی مانند زلزله و باد هستند که ازنظر ساختاری به دو شکل کلی هم محور «هم مرکز» و یا برون محور «خارج از مرکز» بر عهده می گیرند که این سیستم مهاربندی برون محور EBF برای اولین بار در سال ۱۹۹۷ به وسیله پروفسور پوپوف در دانشگاه برکلی پیشنهاد و عرضه شد. در این قاب به جای برخورد بادبند به محل اتصال تیر و ستون یا تقاطع محورهای دو بادبند در یک نقطه، با ایجاد یک انحراف بادبند به تیر متصل می شود. قسمتی از تیر که بین تیر و ستون یا بین دو بادبند قرار می گیرد، تیر پیوند Link نامیده می شود و به صورت یک فیوز شکل پذیر عمل می نماید. در این سیستم تیر پیوند درحالی که از وارد شدن نیروی بیش ازحد به بادبندها و کمانش آن جلوگیری می کند، خود با تغییر شکل های پلاستیک در مود خمشی یا برشی، مقدار زیادی انرژی واردشده از زلزله را مستهلک می نماید. این نوع سیستم پایداری جانبی با توجه به اینکه دارای رواج بیشتری در اجرا پیداکرده که رعایت نکردن ضوابط طراحی آیین نامه ای این مهاربندها سبب ایجاد پیچش و عدم پایداری سازه می شود که استفاده صحیح از این سیستم بادبند باعث شکل پذیری بیشتر سازه و کاهش برش پایه زلزله می شود.