تاثیر به کارگیری فضاهای باز و نیمه باز در پایداری مجموعه های مسکونی

از بعد نظری این مقاله تحقیقی برای نگاه تازهتر بر مفهوم مسکن با تاکید بر نیازهای اولیه انسان در جهت پایداری می باشد که متاسفانه به رغم اهمیت آن در زندگی افراد در مجتمع های مسکونی نادیده گرفته می شوند؛ چرا که ساخت و ساز بدون فضاهای باز و نیمه باز نمیتواند پاسخگوی نیازهای انسان در جهت تحقق هدف پژوهش یعنی مسکن پایدار باشد. در این تحقیق سعی بر پاسخ به سوال اصلی تحقیق یعنی لزوم حضور فضاهای باز و نیمه باز در مجتمع های مسکونی و تببین مفاهیم مرتبط با آن در جهت نیل به طراحی پایدار است. روش تحقیق بصورت توصیفی- تحلیلی با توجه به مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است .این مقاله شامل دو بخش می باشد. در بخش اول در فرآیند پژوهشی کتابخانه ای و با کنکاش در منابع مختلف، ابتدا به بررسی ویژگی ها و مولفه های فضاهای باز و نیمه باز در معماری می پردازد و نقش حضور هریک را در زندگی انسان تحلیل می کند و سپس ضرورت حضور این فضاها بررسی شده است. در بخش دوم محققان تلاش کرده اند تا با به کارگیری روش تحقیق کیفی با تدوین و جمع بندی مولفه ها ، اصول بیان شده بخش اول را در شکل گیری مسکن پایدار مورد بررسی قرار دهند.