الگوپذیری حاج قاسم از پایداری در مکتب اهل بیت(ع)

الگو و اسوه از مفاهیم مهم و پرکاربرد درحیطه روان شناسی، تربیت و تبلیغ می باشند. انسان ها و جوامع از طریق الگوها هویت خویش را می یابند و آن را تقویت می کنند و ارزش های مختلف را از طریق آنها، در خود نهادینه می سازند. بی شک، دین اسلام به عنوان اکمال دین، شریف ترین و عالی ترین اسوه برای بشریت، شخص نبی مکرم اسلام(ص) که وجود مبارکش محفوف به جمیع فضایل قدسیه و کمالات خاصه است معرفی، و سنت قولی و فعلی آن حضرت و اهل بیت گرانقدرش را دلیلی قاطع و برهانی ساطع، فراروی رهپویان صدیقش قرار داده است. بنابراین، اهل عصمت و طهارت بنابر نص شرع و عقل، اسوه پایدار و میزان افعال مسلمانان محسوب می گردند. طبعا برای نیل به فلاح و نیک بختی بنابر مصداق: " الطالب و المطلوب" می بایست انگاره هایی چون: عقلانیت، ولایت مداری، سیاست، بصیرت، عرفان، قیام و قعود، ظلم ستیزی، صبر و پایداری و. . . حول محور مکتب اهل بیت(ع) تبیین و معنا شود. نگارنده این نوشتار می کوشد با روش توصیفی- تحلیلی، ابتدا، رویکرد نظری و عملی حاج قاسم به اهل بیت (علیهم السلام) و میزان تاسی و الگوپذیری ایشان از انگاره های دینی مورد بررسی قرار دهد، سپس به تبیین و اثربخشی ارکان مکتب حاج قاسم در خلق شخصیت جامع و کاریزمایی ایشان در دو عرصه ملی و فراملی، به منظور ثبات صلح و اصلاح گری در پرتو منطق پایدار و استقامت و پایمردی در برابر استکبار و جریان انحرافی داعش و. . . بپردازد.