مسئولیت پذیری حکمروایی خوب بر پایداری اجتماعی خانوارهای روستایی (مطالعه موردی: مناطق روستایی شهرستان کاشان)
محل انتشار: جغرافیا و پایداری محیط، دوره: 12، شماره: 1
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 136
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GERAZ-12-1_003
تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1401
چکیده مقاله:
در سال های اخیر بااهمیت یافتن الگوواره (پارادایم) توسعه پایدار، تاکید بر جایگاه بعد اجتماعی در حوزه پایداری اهمیتی دوچندان یافته است. یکی از پیش شرط های اساسی برای رسیدن به توسعه پایدار و از اساسی ترین معیارهای رفاه در هر جامعه، حفظ و ارتقاء پایداری اجتماعی است که با مدیریت مناسب و حکمروایی خوب میتوان پایداری شاخصهای اجتماعی را ارتقا داد. این پژوهش یک مطالعه توصیفی - پیمایشی است که تحلیل روابط ساختاری پایداری اجتماعی با ابعاد چهارگانه بر اساس مبانی نظری DFID و حکمروایی خوب با ابعاد هشت گانه UNPD را موردمطالعه قرار داده است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ چگونگی جمع آوری داده ها پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش سرپرستان خانوارهای روستایی شهرستان کاشان بودند (۳۶۴۴۸۲=N) که با استفاده از جدول کرجسی - مورگان، حجم نمونه آماری ۳۷۹ نفر محاسبه گردید. به منظور دستیابی به نمونه ها در این پژوهش، از روش نمونه گیری چندمرحله ای استفاده گردید. مقدار آلفای کرونباخ به دست آمده برای شاخصهای حکمروایی خوب برابر ۷۵/۰ و برای شاخصهای پایداری اجتماعی ۷۲/۰ محاسبه شده است. است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از بسته نرم افزاری SPSS نسخه ۲۴ و AMOS استفاده شد. بر اساس نتایج حاصله مولفه های حکمروایی خوب و پایداری اجتماعی به ترتیب با میانگین ۱۲۰/۳ و ۷۸۰/۲ در روستاهای شهرستان کاشان به ترتیب متوسط و پایینتر از حد مطلوب ارزیابی شده است و بین مولفه های حکمروایی خوب با پایداری اجتماعی روابط علی با شاخص های مطلوبی برازش داشت (RMSEA= ۰/۰۲۲). بر اساس یافته های تحقیق ارتقاء شاخص های قانونمندی، شفافیت، مسئولیت پذیری، کارایی و اثربخشی، مشارکت، اجماع گرایی، عدالت محوری و پاسخگویی در توسعه مولفه های پایداری اجتماعی اثرگذار هستند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احمد حجاریان
گروه جغرافیا، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامهریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :