پهنه بندی شدت خطر بیابانزایی منطقه ی مزینان سبزوار از منظر معیار خاک با استفاده از مدل ESAs

بیابانزایی یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی زمان ما به شمار میرود. این پدیده یک مسئله ی جهانی است و پیامدهای جدی آن بر تنوع زیستی، ایمنی محیط زیست، ریشه کنی فقر، ثبات اجتماعی  اقتصادی و توسعه ی پایدار در سراسر جهان تاثیرگذار است. مناسبترین روش برای تعیین شدت خطر بیابان زایی، استفاده از مدلهای تجربی است. برای بررسی شدت بیابان زایی در منطقه ی مزینان، از معیار خاک مدل ESAs استفاده شد. برای این منظور، ابتدا نقشه ی واحدهای کاری (رخسارههای ژئومورفولوژی) با استفاده از نقشههای شیب، زمینشناسی، ارتفاع، پوشش گیاهی، کاربری و همچنین تصاویر ماهوارهای لندست ۵ (Landsat ۵) و گوگل ارث (Google Earth) تهیه گردید؛ سپس در هر واحد کاری ارزشهای هر شاخص در معیار خاک مشخص شد و از میانگین هندسی ارزش شاخصها، نقشه ی شدت بیابان زایی منطقه به دست آمد. نتایج نشان داد که معیارهای زهکشی و درصد سنگریزه ی سطحی با میانگین وزنی ۵۱/۱ و ۵۰/۱ بیشترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه دارند. منطقه ی مزینان سبزوار با استفاده از این مدل به چهار کلاس بیاثر، بالقوه، شکننده و بحرانی تقسیم شد که بیشترین سطح منطقه را کلاس شکننده (۰۴/۳۸ درصد) به خود اختصاص داد.