مطالعه نقش عوامل فرهنگی و اجتماعی در گرایش به فرزندآوری (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تبریز)

هدف از انجام پژوهش حاضر، مطالعه نقش عوامل اجتماعی و فرهنگی در گرایش به فرزندآوری دانشجویان است. جامعه آماری این مطالعه، دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز است که با استفاده از جدول لین ۳۰۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند. روش پژوهش استفاده شده، پیمایش و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته میباشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که گرایش به فرزندآوری مردان با میانگین ۴/۲۱ اندکی بیشتر از گرایش به فرزندآوری زنان با میانگین ۳/۹۲ میباشد. به طور کلی گرایش به فرزندآوری پاسخگویان با میانگین ۴/۰۵ در حد بالایی قرار دارد. نتایج یافته های استنباطی نیز نشان میدهد که بین میزان استفاده از رسانه های خارجی (ماهواره، اینترنت و شبکه های اجتماعی مجازی)، فردگرایی، توجه و نگرش به بدن و نگرشهای جنسیتی با گرایش به فرزندآوری رابطه معنادار معکوسی وجود دارد. اما بین میزان پایبندی به ارزشهای دینی با گرایش به فرزندآوری همبستگی معنادار مستقیمی وجود دارد. علاوه بر این، متغیرهای مستقل وارد شده در مدل رگرسیونی پژوهش توانسته اند ۳۲ درصد از تغییرات گرایش به فرزندآوری پاسخگویان را تبیین کنند.