شناسایی سنجه های اجتماعی و فضایی- کالبدی موثر بر طردشدگی سالمندان

براساس آمار رسمی دنیا در سال ۱۳۹۵ و رتبهبندی ۵۰ کشور از نظر بیشترین فراوانی جمعیت گروه سنی سالمند، مشخص شد رتبه اول به کشور چین با نسبت ۱۲ درصد جمعیت گروه سنی سالمند به کل جمعیت این کشور، تعلق دارد. این در حالی است که درصدجمعیت سالمندان در ایران در مقایسه با کل جمعیت ساکن در این کشور برابر است با ۶ درصد که در این لیست، رتبه ۲۵ را به خود اختصاص داده است. بنابراین به نظر میرسد که جمعیت ایران به سمت سالخوردگی در حرکت باشد. در ادبیات سالمندی در درجه اول، طردشدگی به عنوان یکی از بحرانهای اخلاقی برای این گروه سنی شناخته میشود که به معنای وجود پیوندهای ضعیف اجتماعی، عاطفی و مراقبتی معنا میشود. در این پژوهش با بررسی مبانی نظری، مفاهیم طردشدگی معنا میشود و سپس با شناسایی تجارب بررسی طردشدگی در کشورهای ایالت متحده آمریکا، سیبری، استرالیا، چین، کشورهای عضو اتحادیه اروپا، فرانسه، اسلوونی و ایران، سنجه های اجتماعی و فضایی-کالبدی موثر بر بروز پدیده طردشدگی در میان سالمندان شناسایی میشود. با توجه به آنکه در قرن حاضر چالش اصلی بهداشت، زندگی با کیفیت بهتر است، به نظر میرسد با تغییر ساختار جمعیت کشور به سالمند، پیش از آنکه همانند ساختارجمعیت جوان به عنوان یک بحران اجتماعی شناخته شود، میبایست برای ارتقای کیفیت زندگی آنان برنامه هایی را در نظر گرفت و از طریق برنامه ریزی شهری در سطح عرصه های همگانی مداخله کرد. این پژوهش به دنبال تعیین چارچوب نظری برای بررسی شدت بروز طردشدگی سالمندان است که در آینده میتواند با انجام فرآیند تحلیل در محدوده های مختلف، منجر به شناسایی الگوی تعدیل این بحران اخلاقی شود.